Εθελοντισμός: Προσπάθεια να κάνω τον κόσμο καλύτερο ή κοινωνική εκμετάλλευση?

OR





Όπως γνωρίζετε οι περισσότεροι που επισκέπτεστε αυτό το blog, εδώ και 2 χρόνια είμαι μέλος και ενεργός εθελοντής του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού. H δράση μου αυτά τα 2 χρόνια (όχι μόνο η δική μου αλλά και πολλών άλλων ανθρώπων πανελλαδικά, αλλά ελάχιστων συγκριτικά με τον πληθυσμό της χώρας) περιλαμβάνει διαρκή εκπαίδευση και συμμετοχή σε δράσεις από δασοπυρόσβεση, παροχή πρώτων βοηθειών, αποστολές search and rescue, καλύψεις αθλητικών εκδηλώσεων και άλλα πολλά που είτε λίγο είτε πολύ όλοι γνωρίζουμε η φανταζόμαστε...

Αυτό το post το γράφω ύστερα από την προτροπή ενός φίλου μου και συναδέρφου μου από τον Ερυθρό Σταυρό να δώσω αίμα για ένα παιδάκι που βρίσκεται σε ανάγκη. Εκείνη τη στιγμή αναρωτήθηκα γιατί πρέπει σε μία πόλη 35000 κατοίκων (εννοώ την Τρίπολη) το εθελοντικό έργο να το αναλαμβάνουν 10-15 άτομα όταν σε άλλες χώρες ο αριθμός μελών του Ερυθρού Σταυρού ανέρχεται στο 6%. Και φυσικά καταλαβαίνω (αν και "καταλαβαίνω" δεν σημαίνει ότι "νιώθω" κιόλας) τον πόνο των γονιών, αλλά αν το δούμε από την αποστειρωμένη και κυνική πλευρά του θέματος πόσοι από αυτούς που ζητούν αίμα καθημερινά από τους συμπολίτες τους είναι αιμοδότες? Πως ζητούν από τους συμπολίτες τους να δώσουν το αίμα τους για αυτούς όταν αυτοί δεν το έχουν κάνει ποτέ στη ζωή τους? Δεν γίνομαι κακός, γίνομαι η φωνή της κοινωνικής συνείδησης.

Γενικά αυτό το πρόβλημα ισχύει στην ελληνική κοινωνία και το έχω διαπιστώσει από το μέχρι στιγμης εθελοντικό μου έργο. Ο Έλληνας δεν χρησιμοποιεί τον εθελοντισμό και τους εθελοντές για να παραδειγματίζεται και να κτίζει πρότυπα για την κοινωνία αλλά για να κάνει τη δουλίτσα του free of charge.Ο εθελοντής θα πάει να σβήσει τη φωτιά, ο εθελοντής θα δώσει αίμα, ο εθελοντής θα πάει να ψάξει τον αγνοούμενο, ο εθελοντής θα πάει για έρανο, ο εθελοντής θα καλύψει υγειονομικά αθλητικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις, ο εθελοντής,ο εθελοντής, ο εθελοντής... Και φτάνουμε στο σημείο, αντί εθελοντήςνα θεωρείται πρότυπο πολίτη, να θεωρείται μαλάκας(θεωρώ ότι δεν διαβάζουν ανήλικοι το blog μου).

Πιστεύω ότι το βάρος που με αφήνουν να βαστάξω οι υπόλοιποι συμπολίτες μου είναι πολύ βαρύ. Προσωπικά νομίζω ότι έχω βρει τη χρυσή τομή, θα προσφέρω το εθελοντικό μου έργο στην κοινωνία μέχρι το σημείο κορεσμού της ηθικής πείνας της συνείδησης μου. Γιατί δεν είμαι πρόθυμος να σηκώσω και τον σταυρό του μαρτυρίου του συμπολίτη μου (εκτός από τον δικό μου) όταν αυτός δεν είναι πρόθυμος να βοηθήσει στο ελάχιστο...

Maisel's Weisse VS Vondel ( 0-1 ) (The war of the beers)

VS








Κι από τις δύο ήπια μεγάλες ποσότητες. Κερδίζει η η Vondel από την χώρα των πουθενάδων Βέλγων...Ίδια πυκνότητα αλλά καλύτερη γεύση με μία αίσθηση θερμότητας. Αυτά.

Σοβαρές τάσεις αυτοκτονίας....(με πολύ γέλιο αν και με δόσεις ρατσισμού)

Αυτός ο τύπος στο βίντεο έχει σοβαρές τάσεις αυτοκτονίας. Είπαμε να κάνουμε την πλάκα μας αλλά να μην μας φάνε λάχανο κιόλας... Κάποιοι ντεμέκ υπερευαίσθητοι ίσως να ξενερώσετε με το βίντεο. Εγώ το βρήκα αστείο.

Βαρέθηκες να περιμένεις για θαύματα? Τώρα έρχεται ο Submissive Jesus...

Είναι τρελοί αυτοί οι Αμερικανοί...

Submissive Jesus and Submissive Jesus VS Martians (Το τραγουδάκι στο δεύτερο είναι όλα τα λεφτά-μου κόλλησε στο μυαλό η μελωδία!)

Σπάσε τις αλυσίδες (σκέψου και λίγο χαζουλη!)...

Τροφή για σκέψη:

George Garlin: Religion has actually convinced people that there's an invisible man -- living in the sky -- who watches everything you do, every minute of every day. And the invisible man has a special list of ten things he does not want you to do.. And if you do any of these ten things, he has a special place, full of fire and smoke and burning and torture and anguish, where he will send you to live and suffer and burn and choke and scream and cry forever and ever 'til the end of time! ..But He loves you.

Epicurus: Is God willing to prevent evil, but not able? Then he is not omnipotent. Is he able, but not willing? Then he is malevolent. Is he both able and willing? Then whence cometh evil? Is he neither able nor willing? Then why call him God?

Galileo Galilei:I do not think it is necessary to believe that the same God who has given us our senses, reason, and intelligence wished us to abandon their use, giving us by some other means the information that we could gain through them


Steven Weinberg:With or without religion, you would have good people doing good things and evil people doing evil things. But for good people to do evil things, that takes religion.

Unknown: Two hands working can do more than a thousand clasped in prayer

Unknown: Don't pray in my school, and I won't think in your church

Woody Allen: If God exists, I hope he has a good excuse

Pope Leo X : It has served us well, this myth of Christ.

Albert Einstein: Two things are infinite: the universe and human stupidity; and I'm not sure about the the universe.


Αφιερωμένο στον emporas

Η εκδίκηση του κάφρου... (Χριστουγεννιάτικη επάνοδος)

Church of Flying Spaghetti








Ήταν χαράματα Χριστουγέννων και ο Λάκης ήταν στην εκκλησία. Πολλά πράγματα δεν γούσταρε στην εκκλησία. Του καθόντουσαν στο λαιμό οι γιαγιάδες που από τους πολλούς τεμενάδες πάθαιναν λουμπάγκο, ο δίσκος που ερχόταν εκβιαστικά μπροστά του προκειμένου να καταθέσει τον φόρο της δεκάτης για ανύμπορους συνανθρώπους του τους οποίους δεν θα γνώριζε ποτέ ούτε θα είχε ποτέ κάποια απόδειξη ότι ο οβολός του έφτασε στον σωστό προορισμό, το σπρώξιμο που έπεφτε στην ώρα της θείας κοινωνίας (μεγάλο σόι αυτό γιατί κάθε κυριακή έχουμε και μία άλλη θεία κοινωνία), ο παππάς που μετά την λειτουργία θα την έπεφτε σε καμιά ανήλικη πιτσιρίκα ή θα έλιωνε σε καμιά τσόντα της Τζενούλας όπως επίσης και η υποτίμηση της νοημοσύνης του από νεκρούς που ανασταίνονταν, από ψάρια που πολλαπλασιάζονταν και απο ανθρώπους που άνοιγαν την θάλασσα στα δύο(πάντα με τη θεία χάρη συνεπικουρούμενη) για να τη διασχίσουν οι ομοεθενείς τους. Αλλά όσο και αν αυτός δεν δεχόταν όλα τα παραπάνω κάποιοι τα υπέμεναν αγόγγυχτα και άλλοι είχαν ήδη εξαρτηθεί ψυχικά από αυτά τα παράδοξα... Είχαν εξαρτηθεί ψυχικά γιατί κάποιος τους πούλαγε ελπίδα... Και η πώληση ελπίδας σε άτομα εξαντλημένα τόσο ψυχικά όσο και σωματικά, σε άτομα με ελάχιστη παιδεία, σε άτομα με ελάχιστες νοητικές αντιστάσεις ήταν πάντοτε μια προσοδοφόρα επιχείρηση. Πάντοτε για οδηγό του στη ζωή είχε τους στίχους του Παλαμά απο τον "Γκρεμιστή"..."Εγώ είμαι ο γκρεμιστής, εγώ είμαι κι ο κτίστης, ο διαλεχτός της άρνησης κι ο ακριβογιός της πίστης...". Πίστευε και ο ίδιος στο δικό του Θεό...και τα είχε καλά μαζί του. Μία σχέση που δεν χρειαζόταν τη στάμπα κανενός "εκπροσώπου επί γης" Αλλά η δικιά του πίστη ήταν καθάρια σαν το ποταμίσιο νερό και σαν την πρωινή την αύρα. Κάθε άνθρωπος γνωρίζει τι είναι καλό και τι όχι,τί σωστό και τι λάθος. Το θέμα είναι αν θα το πράξει. Ο ίδιος ανατρίχιαζε στην ιδέα ότι κάποια στιγμή μπορεί να βρεθεί σε ανάγκη ή να αρρωστήσει και να καταλήξει σαν όλους αυτούς τους υπάνθρωπους που βρίσκονταν εκεί μέσα. Να καταλήξει πνευματικά ακέφαλος, ψυχικά δειλός, νοητικά καθοδηγούμενος...

Ξύπνησε λουσμένος στον ιδρώτα και πήρε μια βαθιά ανάσα,
"Ένα όνειρο ήταν μόνο...Δόξα τω Θεό" σκέφτηκε.
Ποιον απ'όλους τους Θεούς να δοξάσει όμως?


Υ.Γ: Αφιερωμένο στην Κική...

"Ε και"?

Αυτό το post αφιερώνεται σε αυτή τη δισύλλαβη και πολυαγαπημένη ατάκα που στην κυριολεξία τσακίζει κόκκαλα και για ένα διάστημα ήταν η αγαπημένη μου. Είναι η ατάκα που χρησιμοποιείται ως έξοδος κινδύνου όταν κάποιος σε ζαλίζει ενώ εσύ δεν έχεις όρεξη για πολλά,είναι το ύστατο καταφύγιο όταν η κοπέλα σου αρχίζει τη μουρμούρα την ώρα που παρακολουθείς τον γαύρο στο champions league, ειναι το απόλυτο πυρηνικό όπλο στο οπλοστάσιο του λόγου που καταστρέφει οποιαδήμοτε αντιπυραυλική και τεκμηριωμένη λεκτική επίθεση. Είναι ένας τρόπος να αποτινάξεις από πάνω σου οτιδήποτε έχει σχέση με αυτά που αναφέρει ο συνομιλητής σους. Απαραίτητα συστατικά για την χρήση αυτής της φράσης, το βαριεστημένο αλλά καρφωμένο στα μάτια του θύματος βλέμμα, το ελαφρά στραβωμμένο άνω χείλος και το μισόκλειστο στόμα μετά το τέλος της έκφρασης...

Tried and tested!!!

Decadence Sureal

Τα Χριστούγεννα ήταν πάντα μια ευκαιρία για να ξαναβρεθούν και να θυμηθούν τα μαθητικά τους χρόνια. Ο Μήτσος, ο Κώστας και ο Νάσος ήταν φίλοι από το Λύκειο. Τώρα ο καθένας σπούδαζε σε διαφορετική πόλη αλλά όταν πλησίαζαν οι μέρες των Χριστουγέννων ξαναβρισκόντουσαν και πραγματικά ήταν σαν μην είχε περάσει ούτε μία στιγμή από τις σχολικές μέρες. Την τελευταία φορά που συναντήθηκαν αποφάσισαν μεταξύ ενός ρεψίματος του Κώστα που είχε προκληθεί από την αλόγιστη κατανάλωση αμνοεριφίων και μίας ογκώδους μπάλας σιέλου εκ του ιδίου ατόμου που σωριάστηκε στην άσφαλτο να πάνε σε ένα στριπτιτζάδικο προκειμένου να βιώσουν βαθιά της θρησκευτικές μέρες της καπιταλιστικής κοινωνίας... Μπαίνοντας στον οίκο της αχαλίνωτης σαρκικής απόλαυσης, Ο Μήτσος κι ο Κώστας αισθανόντουσαν σαν το δεύτερο τους σπίτι και η συμπεριφορά τους περιγραφόταν από την χαρακτηριστική εξοικείωση με τον χόρο η οποία συνοδευόταν από ιλαρά μειδιάματα καθε φορά που μία εντυπωσιακή παρουσία αλλοδαπής προελεύσεως δημιουργούσε θερμότητα δια της τριβής με τους γλουτούς της στους little generals που λένε και οι φίλοι μου οι αμερικανοί...

Ο Νάσος όμως δεν αισθανόταν άνετα... Ποτέ δεν μπόρεσε να καταλάβει τί πήγε στραβά και τόσες ζωές πήγαιναν στράφι. Αναρωτιόταν συνεχώς αν αυτές οι κοπέλες έκαναν συνειδητά αυτό που γούσταραν ή αν είχαν πέσει θύματα των περιστάσεων. Κάθε φορά που πήγαινε σε κάποιο στριπ μπαρ καθόταν ανάμεσα στους φίλους του ώστε να αποφεύγει τα άψυχα κωλοτριψίματα από τις επαγγελματίες του είδους. Για αυτόν, τέτοιου είδους μέρη συνιστούσαν πιο πολύ κοινωνικό πειραματισμό παρά τρόπο διασκέδασης και γι'αυτό το λόγο μέσα του χαμογελούσε. Χαμογελούσε γιατί ενώ όλοι κοιτούσαν τα απόκρυφα της χορεύτριας (ο Θεός να την κάνει) εκείνος κοιτούσε την έκφραση του προσώπου της για να διακρίνει το κάτι παραπάνω, όταν οι φίλοι του έπαιρναν κοπέλες για πριβέ χορό αυτός αντί να τους καμαρώσει κοιτούσε το εποπτικό ύφος του νταβά που κοιτούσε τις κοπέλες όπως ένα αφεντικό τον σκύλο του και άλλες μικρές λεπτομέρειες που σε τέτοιες περιπτώσεις όμως κάνουν την διαφορά.

Η βραδιά κύλησε σχετικά ήρεμα με πληθώρα ανδρικού πληθυσμού να εισρέει και να εκρρέει από το μεγάλο δοχείο του ηδονισμού... Άλλωστε, τι ψάχνει να βρει όλος ο κόσμος αυτές τις μέρες? Λίγη αγάπη...

Επιτέλους εκδόθηκε!!!

Με μεγάλη μου χαρά μπορώ να το παίζω πλέον κι εγώ συγγραφέας. Το παραπάνω βιβλίο με τίτλο "Bloggers, Ιστορίες του Διαδικτύου" αποτελεί την πρωτότυπη συγγραφική προσπάθεια μιας ομάδας bloggers. Κάθε blogger έγραψε μία ιστορία ελεύθερου περιεχομένου και το τελικό αποτέλεσμα μας δίνει μία ιδέα για το τί συνιστά την ράτσα των bloggers. Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι τα έσοδα θα διατεθούν στο ίδρυμα "αναπηρία τώρα" γι'αυτό σας παρακαλώ να ξηλωθείτε (κόστος βιβλίου=13euros) χρονιάρες μέρες που έρχονται και να κάνετε μια απέλπιδα προσπάθεια για να έχετε ρεζερβέ μία θέση στον παράδεισο (μου χα χα)... Στο βιβλίο έχει γράψει την ιστορία του και ο φίλος μου ο emporas.

Don't worry be happy (Uop TETY Version)!!!

Αν γουστάρεις την πληροφορική

και αντί για UOA πέρασες UOP
don't worry, be happy :-)

Αν νομίζεις πως θα πάρεις πτυχίο
θα πάρεις τα 1+2
don't worry, be happy :-)

Δεν έχουμε καθηγητές
να κάνουν μάθημα στους φοιτητές
don't worry, be happy :-)

Αν ζητήσεις μια αναλυτική
θα έρθει να την παρει το δικό σου παιδί
don't worry, be happy :-)

Δεν δίνει χρήματα το υπουργείο
να πάρουμε κι εμείς πτυχίο
don't worry, be happy :-)

Το κτίριο είναι για σχολείο
Δικό μας θα 'χουμε το 3002
don't worry, be happy :-)

Για να δουλέψουν όλα τα pc
Θα ρίξω και μια προσευχή
Don't worry, be happy :-)

Κι αν πας με τα πόδια στη σχολή
και ένα αγροτικό σε κάνει χαλί
Don't worry, be happy :-)

Τι κι αν δεν έχεις σύγγραμα καλό
Θα κατεβάσεις πειράτικό
Don't worry, be happy :-)

Κι αν νομίζεις πως τα παραλέω
"Εδω είμαστε" σου λέω
Don't worry, be happy :-)

Και όταν όταν κάποτε πάρω πτυχίο
Θα πάω κολυμπώντας ως την Χίο
Don't worry, be happy :-)

Αφιερωμένο στον πατέρα μου που δουλεύει στα καράβια για να με σπουδάσει...

Το θέμα είναι να γραφεις και χιλιόμετρα, όχι μόνο να μετράς προορισμούς

Τρίπολη Αρκαδίας, σωτήριο έτος 2007 (10 ή 12 μαθήματα στην πλάτη και πτυχιακή)

Κάθομαι απέναντι από την οθόνη του φορητού μου υπολογιστή και μιλάω μέσω msn με τον φίλο μου και αδερφό μου Χρίστο Πράντζιο ενώ έξω έχει αρκετό κρύο για να μην μου προκαλέσει έκπληξη αν δω μια πολική αρκούδα να μου χτυπάει το παράθυρο μου. Κλασσικά και οι δύο λιώνουμε στο pc. Πριν αρχίσουμε να μιλάμε ο Χρήστος έβλεπε Bob Σφουγγαράκη και εγώ παρακμιακή ελληνική ταινίας με ηγέτες της ψυχικής μου αποχαύνωσης τους κυρίους Μπουλά και Ζουγανέλη.

Ξαφνικά η οθόνη του υπολογιστή μου έζησε τη μεγαλύτερη στιγμή στην καριέρα της καθώς σε αυτή εμφανίστηκε το μήνυμε το οποίο μου έγραψε ο τρισμέγιστος και θεούλης φίλος μου:"Το θέμα είναι να γραφεις και χιλιόμετρα, όχι μόνο να μετράς προορισμούς". Τάδε έφη Chris Prantzios. Θα μπορούσε κάλλιστα να είναι ατάκα διαφήμισης του Johnie Walker και μετά να ακολουθεί το σύνθημα "keep walking"... Τι ήθελε να πει όμως ο γκουρού φίλος μου? Ας μεταφερθούμε λίγα χρόνια μπροστά καθώς το νόημα αυτής της έκφρασης είναι διαχρονικό ...

Πανελλαδικές Εξετάσεις "Κειμένων Νεοελληνικής Λογοτεχνίας"
Μάϊος 2035

Θέμα 1ο
"Το θέμα είναι να γραφεις και χιλιόμετρα, όχι μόνο να μετράς προορισμούς..." (Χρήστος Πραντζιος 2007).Αναλύστε το νόημα αυτής της έκφρασης

Με αυτή την έκφραση ο συγγραφέας θέλει να τονίσει το απαραίτητο του να προσπαθείς και να αποκομίζεις εμπειρίες και γνώση από την προσπάθεια που κάνεις προκειμένου να επιτύχεις κάτι. Η επίτευξη ενός στόχου χωρίς να έχεις αποκομίσει κάτι από αυτή την επίτευξη είναι το απόλυτο μηδενικό ανεξάρτητα από τη σημαντικότητα του στόχου. Ποιο είναι το νόημα του να βγεις πρωταθλητής αν δεν σέβεσαι τους αντιπάλους σου? Ποιο είναι το νόημα του να τελείώσεις την ανάγνωση ενός βιβλίου χωρίς να το έχεις μελετήσει προσεκτικά? Ποιο είναι το νόημα του να βοηθήσεις έναν φίλο σου που είναι σε ανάγκη αν αργότερα τον χλευάσεις πισώπλατα επειδή βρισκόταν σε ανάγκη? Ποιο είναι το νόημα του να περηφανεύεσαι ότι έχεις πάει με 20 γυναίκες αν δεν έχεις αποκομίσει κάτι από αυτές? Ποιο είναι το νόημα του να κοιτιέσαι στον καθρέπτη και να χαμογελάς μηχανικά μόνο από ναρκισσισμό? Διαπιστώνουμε μέσω αυτών των παραδειγμάτων αλλά και πληθώρα άλλων που θα μπορούσαμε να αναφέρουμε την οικουμενικότητα αυτής της έκφρασης. Συνοψίζοντας τα παραπάνω θα μπορούσαμε να πούμε ο συγγραφέας με αυτή την έκφραση θέλει να δείξει τη σύγρονη ματαιοδοξία του hommo civis που έχει επιδωθεί σε ένα ξέφρενο κηνύγι ανούσιων και ανόσιων κατακτήσεων με μοναδικό κίνητρο την ικανοποίηση του "εγώ" του καθαγιασμένο με απόψεις που σχετίζονται με το γενικότερο καλό, την πρόοδο της κοινωνίας και άλλες ουτοπικές φανφάρες.

Συλλογική ευθύνη: μειονέκτημα της δημοκρατίας ή της ανθρώπινης φύσης?

Κάποτε κάποιος είχε πει (ο Τσώρτσιλ νομίζω...) ότι η δημοκρατία δεν είναι το ιδανικό πολίτευμα αλλά είναι ό,τι καλύτερο έχουμε στα χέρια μας... Αυτή η φράση μου ήρθε στο μυαλό καθώς σκεφτόμουν ένα από τα (μεγαλύτερα για εμένα) μειονεκτήματα της δημοκρατίας το οποίο το συναντούμε σε διάφορες εκφάνσεις στην καθημερινή μας ζωή. Αυτο δεν είναι άλλο από την (ντεμέκ) συλλογική ευθύνη... Τι εννοώ με αυτό? Εννοώ το πρόβλημα που υπάρχει όταν η ευθύνη μοιράζεται σε πολύ μικρά κομμάτια με φαινομενικό και εν τέλει αποδεκτό αποτέλεσμα να μην φταίει κανένας για τίποτα. Είμαι σίγουρος ότι όλοι μας έχουμε συναντήσει αυτό το πρόβλημα σε κάποιον τομέα της ζωής μας. π.χ εγώ που είμαι 5 (αισίως) χρόνια φοιτητής στο πανεπιστήμιο Πελοποννήσου το συναντώ καθ'όλη τη διάρκεια της (καθόλου βραχύχρονης) φοίτησης μου. Κάθε φορά που υπάρχει ένα πρόβλημα πηγαίνω από την γραμματεία στους καθηγητές και τούμπαλιν προκειμένου να δω "τί παίζει" για μου δώσουν να καταλάβω εν τέλη ότι δεν φταίνε ούτε οι μεν ούτε οι δε... Και μπορεί να μην βρίσκω ποιος φταίει κάθε φορά (ή καλύτερα εγώ ξέρω ποιος φταίει αλλά εκείνοι που φταίνε δεν το παραδέχονται) αλλά το σίγουρο είναι ότι την πληρώνει ο τελευταίος τροχός της αμάξης... δηλαδή οι φοιτητές.

Και αυτό το βλέπουμε και στην καθημερινή μας ζωή... Με τα ομόλογα δεν ξέρουμε ποιος φταίει και πολιτική ευθύνη λένε ότι δεν υπάρχει αλλά την πληρώνει ο λαός... Με την Ολυμπιακή μια απ'τα ίδια, με τις φωτιές καρμπόν το ίδιο μοτίβο. Και με το φτωχό μου το μυαλό αναρωτιέμαι: φταίει η βάση στην οποία είναι φτιαγμένη η κοινωνία μας ή φταίει η ανθρώπινη φύση? Δηλαδή αυτά τα φαινόμενα θα υπήρχαν ακόμα και αν η κοινωνία μας ήταν δομημένη σύμφωνα με ένα αλλο σύστημα? Δεν θέλω να καθοδηγήσω κανέναν απλά αναρωτιέμαι.... Προσωπικά πιστεύω ότι είναι πιο πολύ αδυναμία της ανθρώπινης φύσης. Δηλαδή ακόμα και αν είχαμε μία άλλη δομή και ένα άλλο σύστημα για την κοινωνία μας, πάλι ο ανθρώπινος χαρακτήρας θα έβρισκε παραθυράκια για να εκφράσει την βελζεβουλική του πλευρά...

Αρκετά όμως για σήμερα... Ήρθαν τα σουβλάκια από το delivery...