Εθελοντισμός: Προσπάθεια να κάνω τον κόσμο καλύτερο ή κοινωνική εκμετάλλευση?

OR





Όπως γνωρίζετε οι περισσότεροι που επισκέπτεστε αυτό το blog, εδώ και 2 χρόνια είμαι μέλος και ενεργός εθελοντής του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού. H δράση μου αυτά τα 2 χρόνια (όχι μόνο η δική μου αλλά και πολλών άλλων ανθρώπων πανελλαδικά, αλλά ελάχιστων συγκριτικά με τον πληθυσμό της χώρας) περιλαμβάνει διαρκή εκπαίδευση και συμμετοχή σε δράσεις από δασοπυρόσβεση, παροχή πρώτων βοηθειών, αποστολές search and rescue, καλύψεις αθλητικών εκδηλώσεων και άλλα πολλά που είτε λίγο είτε πολύ όλοι γνωρίζουμε η φανταζόμαστε...

Αυτό το post το γράφω ύστερα από την προτροπή ενός φίλου μου και συναδέρφου μου από τον Ερυθρό Σταυρό να δώσω αίμα για ένα παιδάκι που βρίσκεται σε ανάγκη. Εκείνη τη στιγμή αναρωτήθηκα γιατί πρέπει σε μία πόλη 35000 κατοίκων (εννοώ την Τρίπολη) το εθελοντικό έργο να το αναλαμβάνουν 10-15 άτομα όταν σε άλλες χώρες ο αριθμός μελών του Ερυθρού Σταυρού ανέρχεται στο 6%. Και φυσικά καταλαβαίνω (αν και "καταλαβαίνω" δεν σημαίνει ότι "νιώθω" κιόλας) τον πόνο των γονιών, αλλά αν το δούμε από την αποστειρωμένη και κυνική πλευρά του θέματος πόσοι από αυτούς που ζητούν αίμα καθημερινά από τους συμπολίτες τους είναι αιμοδότες? Πως ζητούν από τους συμπολίτες τους να δώσουν το αίμα τους για αυτούς όταν αυτοί δεν το έχουν κάνει ποτέ στη ζωή τους? Δεν γίνομαι κακός, γίνομαι η φωνή της κοινωνικής συνείδησης.

Γενικά αυτό το πρόβλημα ισχύει στην ελληνική κοινωνία και το έχω διαπιστώσει από το μέχρι στιγμης εθελοντικό μου έργο. Ο Έλληνας δεν χρησιμοποιεί τον εθελοντισμό και τους εθελοντές για να παραδειγματίζεται και να κτίζει πρότυπα για την κοινωνία αλλά για να κάνει τη δουλίτσα του free of charge.Ο εθελοντής θα πάει να σβήσει τη φωτιά, ο εθελοντής θα δώσει αίμα, ο εθελοντής θα πάει να ψάξει τον αγνοούμενο, ο εθελοντής θα πάει για έρανο, ο εθελοντής θα καλύψει υγειονομικά αθλητικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις, ο εθελοντής,ο εθελοντής, ο εθελοντής... Και φτάνουμε στο σημείο, αντί εθελοντήςνα θεωρείται πρότυπο πολίτη, να θεωρείται μαλάκας(θεωρώ ότι δεν διαβάζουν ανήλικοι το blog μου).

Πιστεύω ότι το βάρος που με αφήνουν να βαστάξω οι υπόλοιποι συμπολίτες μου είναι πολύ βαρύ. Προσωπικά νομίζω ότι έχω βρει τη χρυσή τομή, θα προσφέρω το εθελοντικό μου έργο στην κοινωνία μέχρι το σημείο κορεσμού της ηθικής πείνας της συνείδησης μου. Γιατί δεν είμαι πρόθυμος να σηκώσω και τον σταυρό του μαρτυρίου του συμπολίτη μου (εκτός από τον δικό μου) όταν αυτός δεν είναι πρόθυμος να βοηθήσει στο ελάχιστο...