Επιστημόνων Ήθος

Πρόσφατα ενημερώθηκα από έμπιστη πηγή ότι φοιτήτρια από την σχολή μας ζήτησε χρηματική αμοιβή από συμφοιτητή της προκειμένου να του παραχωρήσει προς φωτοτύπιση τις σημειώσεις ενός εργαστηρίου (ούτε καν ενός ολόκληρου μαθήματος). Κάποιοι θα πουν καλά έκανε, κάποιοι άλλοι θα την κατακρίνουν... Δράτομαι της ευκαιρίας για να αναπτύξω την σκέψη μου. Αν κοιτάξουμε το θέμα από μία πιο μακροσκοπική πλευρά είμαι σίγουρος ότι θα καταλήξουμε κάπου και σίγουρα όχι εκεί που θα θέλαμε.

Πρώτον, η ουσία του να παρακολουθείς ένα μάθημα είναι να αποκομίσεις γνώση η οποία αν είναι δυνατόν να συνοδευτεί από έναν καλό βαθμό στην εξέταση του και όχι να πουλάς της σημειώσεις σου σε όποιον κακόμοιρο φοιτητή σου τις ζητήσει. Κάποιος θα πει βέβαια "Και ο άλλος ο φοιτητής γιατί δεν παρακολούθησε το μάθημα ώστε να έχει τις δικές του σημειώσεις?". Για διάφορους λόγους: Μπορεί να είναι τεμπέλης, μπορεί να μην μένει στην Τρίπολη για να παρακολουθήσει το μάθημα, μπορεί να είναι δυσλεκτικός, μπορεί να χρωστάει άλλα μαθήματα και να μην μπορεί να παρακολουθήσει το συγκεκριμένο μπορεί μπορεί μπορεί... Σίγουρα όμως το να πουλάς τις σημειώσεις σου ή να προσφέρεις βοήθεια επί αμοιβής στους συμφοιτητές σου είναι ανήθικο. Το να είσαι τεμπελης είναι κακό για τον ευατό σου (που αυτή είναι η χειρότερη περίπτωση για την οποία μπορεί κάποιος να μην θέλει να παρακολούθήσει κάποιο μάθημα) αλλά σε καμία περίπτωση ανήθικο. Θα ήταν πολύ πιο έντιμο η εν λόγω φοιτήτρια να είχε απλά αρνηθεί να δώσει τις σημειώσεις της αντί να ζητήσει χρηματική αμοιβή.

Αυτή όμως είναι η μικροσκοπική πλευρά του θέματος. Αν το εξετάσουμε το από μια πιο ευρεία γωνία θα διαπιστώσουμε κάτι πιο σημαντικό. Ότι η ελληνική παιδεία (γι'αυτή ξέρω,γι'αυτή μιλάω) παράγει ολοένα και λιγότερα άτομα που διέπονται από παιδεία και πάνω απ'όλα ήθος. Δυστυχώς σήμερα η έννοια του επιστήμονα (αν βγάζουν τέτοιους τα ελληνικά πανεπιστήμια) τείνει να πάρει την έννοια του ειδικού. Ο ρόλος του επιστήμονα πρέπει να είναι ο ρόλος του ανθρώπου που μπορεί να βοηθήσει την κοινωνία και το ευρύτερο κοινωνικό σύνολο με τις γνώσεις του έναντι αμοιβής φυσικά, αλλά αυτή η παροχή των υπηρεσιών θα πρέπει να έχει ως κίνητρο την ανάπτυξη της κοινωνίας και όχι το χρήμα καθεαυτό. Δυστυχώς σε αυτό τον τομέα τα σημάδια αποτυχίας πληθαίνουν ολοένα και περισσότερο στην κοινωνία γύρω μας. Από τον ταξιτζή (που θα σου χρεώσει 1 ευρώ παραπάνω την διαδρομή) μέχρι τον γιατρό που οσμίzεται την ανάγκη σου όπως ο καρχαρίας το αίμα όπως έιχε πει και ένας φίλος μου, (για το φακελάκι που θέλει για να σε χειρουργήσει).

Πριν από πολλά χρόνια (όταν ο πατέρας μου δεν ήταν καν ιδέα στο μυαλό του παππού μου και τις γιαγιάς μου) ο Χαρίλαος Τρικούπης είχε συντάξει έναν μακροσκελή απολογισμό με το όνομα "Τις πταίει" όπου εξηγούσε τους λόγους για την οικονομική κατάρευση της χώρας. Σήμερα ποιος έχει το θάρρος να κάνει κάτι ανάλογο για να αντιμετωπίσει την πνευματική και ηθική κατάρευση αυτής της χώρας?

Πως είπατε? Δεν άκουσα τίποτα... Ανοίξτε τις τηλεοράσεις σας και ναρκωθείτε μπροστά από την οθόνη. Η τύχη σας δουλεύει...