Εθελοντισμός: Προσπάθεια να κάνω τον κόσμο καλύτερο ή κοινωνική εκμετάλλευση?

OR





Όπως γνωρίζετε οι περισσότεροι που επισκέπτεστε αυτό το blog, εδώ και 2 χρόνια είμαι μέλος και ενεργός εθελοντής του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού. H δράση μου αυτά τα 2 χρόνια (όχι μόνο η δική μου αλλά και πολλών άλλων ανθρώπων πανελλαδικά, αλλά ελάχιστων συγκριτικά με τον πληθυσμό της χώρας) περιλαμβάνει διαρκή εκπαίδευση και συμμετοχή σε δράσεις από δασοπυρόσβεση, παροχή πρώτων βοηθειών, αποστολές search and rescue, καλύψεις αθλητικών εκδηλώσεων και άλλα πολλά που είτε λίγο είτε πολύ όλοι γνωρίζουμε η φανταζόμαστε...

Αυτό το post το γράφω ύστερα από την προτροπή ενός φίλου μου και συναδέρφου μου από τον Ερυθρό Σταυρό να δώσω αίμα για ένα παιδάκι που βρίσκεται σε ανάγκη. Εκείνη τη στιγμή αναρωτήθηκα γιατί πρέπει σε μία πόλη 35000 κατοίκων (εννοώ την Τρίπολη) το εθελοντικό έργο να το αναλαμβάνουν 10-15 άτομα όταν σε άλλες χώρες ο αριθμός μελών του Ερυθρού Σταυρού ανέρχεται στο 6%. Και φυσικά καταλαβαίνω (αν και "καταλαβαίνω" δεν σημαίνει ότι "νιώθω" κιόλας) τον πόνο των γονιών, αλλά αν το δούμε από την αποστειρωμένη και κυνική πλευρά του θέματος πόσοι από αυτούς που ζητούν αίμα καθημερινά από τους συμπολίτες τους είναι αιμοδότες? Πως ζητούν από τους συμπολίτες τους να δώσουν το αίμα τους για αυτούς όταν αυτοί δεν το έχουν κάνει ποτέ στη ζωή τους? Δεν γίνομαι κακός, γίνομαι η φωνή της κοινωνικής συνείδησης.

Γενικά αυτό το πρόβλημα ισχύει στην ελληνική κοινωνία και το έχω διαπιστώσει από το μέχρι στιγμης εθελοντικό μου έργο. Ο Έλληνας δεν χρησιμοποιεί τον εθελοντισμό και τους εθελοντές για να παραδειγματίζεται και να κτίζει πρότυπα για την κοινωνία αλλά για να κάνει τη δουλίτσα του free of charge.Ο εθελοντής θα πάει να σβήσει τη φωτιά, ο εθελοντής θα δώσει αίμα, ο εθελοντής θα πάει να ψάξει τον αγνοούμενο, ο εθελοντής θα πάει για έρανο, ο εθελοντής θα καλύψει υγειονομικά αθλητικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις, ο εθελοντής,ο εθελοντής, ο εθελοντής... Και φτάνουμε στο σημείο, αντί εθελοντήςνα θεωρείται πρότυπο πολίτη, να θεωρείται μαλάκας(θεωρώ ότι δεν διαβάζουν ανήλικοι το blog μου).

Πιστεύω ότι το βάρος που με αφήνουν να βαστάξω οι υπόλοιποι συμπολίτες μου είναι πολύ βαρύ. Προσωπικά νομίζω ότι έχω βρει τη χρυσή τομή, θα προσφέρω το εθελοντικό μου έργο στην κοινωνία μέχρι το σημείο κορεσμού της ηθικής πείνας της συνείδησης μου. Γιατί δεν είμαι πρόθυμος να σηκώσω και τον σταυρό του μαρτυρίου του συμπολίτη μου (εκτός από τον δικό μου) όταν αυτός δεν είναι πρόθυμος να βοηθήσει στο ελάχιστο...

Maisel's Weisse VS Vondel ( 0-1 ) (The war of the beers)

VS








Κι από τις δύο ήπια μεγάλες ποσότητες. Κερδίζει η η Vondel από την χώρα των πουθενάδων Βέλγων...Ίδια πυκνότητα αλλά καλύτερη γεύση με μία αίσθηση θερμότητας. Αυτά.

Σοβαρές τάσεις αυτοκτονίας....(με πολύ γέλιο αν και με δόσεις ρατσισμού)

Αυτός ο τύπος στο βίντεο έχει σοβαρές τάσεις αυτοκτονίας. Είπαμε να κάνουμε την πλάκα μας αλλά να μην μας φάνε λάχανο κιόλας... Κάποιοι ντεμέκ υπερευαίσθητοι ίσως να ξενερώσετε με το βίντεο. Εγώ το βρήκα αστείο.

Βαρέθηκες να περιμένεις για θαύματα? Τώρα έρχεται ο Submissive Jesus...

Είναι τρελοί αυτοί οι Αμερικανοί...

Submissive Jesus and Submissive Jesus VS Martians (Το τραγουδάκι στο δεύτερο είναι όλα τα λεφτά-μου κόλλησε στο μυαλό η μελωδία!)

Σπάσε τις αλυσίδες (σκέψου και λίγο χαζουλη!)...

Τροφή για σκέψη:

George Garlin: Religion has actually convinced people that there's an invisible man -- living in the sky -- who watches everything you do, every minute of every day. And the invisible man has a special list of ten things he does not want you to do.. And if you do any of these ten things, he has a special place, full of fire and smoke and burning and torture and anguish, where he will send you to live and suffer and burn and choke and scream and cry forever and ever 'til the end of time! ..But He loves you.

Epicurus: Is God willing to prevent evil, but not able? Then he is not omnipotent. Is he able, but not willing? Then he is malevolent. Is he both able and willing? Then whence cometh evil? Is he neither able nor willing? Then why call him God?

Galileo Galilei:I do not think it is necessary to believe that the same God who has given us our senses, reason, and intelligence wished us to abandon their use, giving us by some other means the information that we could gain through them


Steven Weinberg:With or without religion, you would have good people doing good things and evil people doing evil things. But for good people to do evil things, that takes religion.

Unknown: Two hands working can do more than a thousand clasped in prayer

Unknown: Don't pray in my school, and I won't think in your church

Woody Allen: If God exists, I hope he has a good excuse

Pope Leo X : It has served us well, this myth of Christ.

Albert Einstein: Two things are infinite: the universe and human stupidity; and I'm not sure about the the universe.


Αφιερωμένο στον emporas

Η εκδίκηση του κάφρου... (Χριστουγεννιάτικη επάνοδος)

Church of Flying Spaghetti








Ήταν χαράματα Χριστουγέννων και ο Λάκης ήταν στην εκκλησία. Πολλά πράγματα δεν γούσταρε στην εκκλησία. Του καθόντουσαν στο λαιμό οι γιαγιάδες που από τους πολλούς τεμενάδες πάθαιναν λουμπάγκο, ο δίσκος που ερχόταν εκβιαστικά μπροστά του προκειμένου να καταθέσει τον φόρο της δεκάτης για ανύμπορους συνανθρώπους του τους οποίους δεν θα γνώριζε ποτέ ούτε θα είχε ποτέ κάποια απόδειξη ότι ο οβολός του έφτασε στον σωστό προορισμό, το σπρώξιμο που έπεφτε στην ώρα της θείας κοινωνίας (μεγάλο σόι αυτό γιατί κάθε κυριακή έχουμε και μία άλλη θεία κοινωνία), ο παππάς που μετά την λειτουργία θα την έπεφτε σε καμιά ανήλικη πιτσιρίκα ή θα έλιωνε σε καμιά τσόντα της Τζενούλας όπως επίσης και η υποτίμηση της νοημοσύνης του από νεκρούς που ανασταίνονταν, από ψάρια που πολλαπλασιάζονταν και απο ανθρώπους που άνοιγαν την θάλασσα στα δύο(πάντα με τη θεία χάρη συνεπικουρούμενη) για να τη διασχίσουν οι ομοεθενείς τους. Αλλά όσο και αν αυτός δεν δεχόταν όλα τα παραπάνω κάποιοι τα υπέμεναν αγόγγυχτα και άλλοι είχαν ήδη εξαρτηθεί ψυχικά από αυτά τα παράδοξα... Είχαν εξαρτηθεί ψυχικά γιατί κάποιος τους πούλαγε ελπίδα... Και η πώληση ελπίδας σε άτομα εξαντλημένα τόσο ψυχικά όσο και σωματικά, σε άτομα με ελάχιστη παιδεία, σε άτομα με ελάχιστες νοητικές αντιστάσεις ήταν πάντοτε μια προσοδοφόρα επιχείρηση. Πάντοτε για οδηγό του στη ζωή είχε τους στίχους του Παλαμά απο τον "Γκρεμιστή"..."Εγώ είμαι ο γκρεμιστής, εγώ είμαι κι ο κτίστης, ο διαλεχτός της άρνησης κι ο ακριβογιός της πίστης...". Πίστευε και ο ίδιος στο δικό του Θεό...και τα είχε καλά μαζί του. Μία σχέση που δεν χρειαζόταν τη στάμπα κανενός "εκπροσώπου επί γης" Αλλά η δικιά του πίστη ήταν καθάρια σαν το ποταμίσιο νερό και σαν την πρωινή την αύρα. Κάθε άνθρωπος γνωρίζει τι είναι καλό και τι όχι,τί σωστό και τι λάθος. Το θέμα είναι αν θα το πράξει. Ο ίδιος ανατρίχιαζε στην ιδέα ότι κάποια στιγμή μπορεί να βρεθεί σε ανάγκη ή να αρρωστήσει και να καταλήξει σαν όλους αυτούς τους υπάνθρωπους που βρίσκονταν εκεί μέσα. Να καταλήξει πνευματικά ακέφαλος, ψυχικά δειλός, νοητικά καθοδηγούμενος...

Ξύπνησε λουσμένος στον ιδρώτα και πήρε μια βαθιά ανάσα,
"Ένα όνειρο ήταν μόνο...Δόξα τω Θεό" σκέφτηκε.
Ποιον απ'όλους τους Θεούς να δοξάσει όμως?


Υ.Γ: Αφιερωμένο στην Κική...

"Ε και"?

Αυτό το post αφιερώνεται σε αυτή τη δισύλλαβη και πολυαγαπημένη ατάκα που στην κυριολεξία τσακίζει κόκκαλα και για ένα διάστημα ήταν η αγαπημένη μου. Είναι η ατάκα που χρησιμοποιείται ως έξοδος κινδύνου όταν κάποιος σε ζαλίζει ενώ εσύ δεν έχεις όρεξη για πολλά,είναι το ύστατο καταφύγιο όταν η κοπέλα σου αρχίζει τη μουρμούρα την ώρα που παρακολουθείς τον γαύρο στο champions league, ειναι το απόλυτο πυρηνικό όπλο στο οπλοστάσιο του λόγου που καταστρέφει οποιαδήμοτε αντιπυραυλική και τεκμηριωμένη λεκτική επίθεση. Είναι ένας τρόπος να αποτινάξεις από πάνω σου οτιδήποτε έχει σχέση με αυτά που αναφέρει ο συνομιλητής σους. Απαραίτητα συστατικά για την χρήση αυτής της φράσης, το βαριεστημένο αλλά καρφωμένο στα μάτια του θύματος βλέμμα, το ελαφρά στραβωμμένο άνω χείλος και το μισόκλειστο στόμα μετά το τέλος της έκφρασης...

Tried and tested!!!

Decadence Sureal

Τα Χριστούγεννα ήταν πάντα μια ευκαιρία για να ξαναβρεθούν και να θυμηθούν τα μαθητικά τους χρόνια. Ο Μήτσος, ο Κώστας και ο Νάσος ήταν φίλοι από το Λύκειο. Τώρα ο καθένας σπούδαζε σε διαφορετική πόλη αλλά όταν πλησίαζαν οι μέρες των Χριστουγέννων ξαναβρισκόντουσαν και πραγματικά ήταν σαν μην είχε περάσει ούτε μία στιγμή από τις σχολικές μέρες. Την τελευταία φορά που συναντήθηκαν αποφάσισαν μεταξύ ενός ρεψίματος του Κώστα που είχε προκληθεί από την αλόγιστη κατανάλωση αμνοεριφίων και μίας ογκώδους μπάλας σιέλου εκ του ιδίου ατόμου που σωριάστηκε στην άσφαλτο να πάνε σε ένα στριπτιτζάδικο προκειμένου να βιώσουν βαθιά της θρησκευτικές μέρες της καπιταλιστικής κοινωνίας... Μπαίνοντας στον οίκο της αχαλίνωτης σαρκικής απόλαυσης, Ο Μήτσος κι ο Κώστας αισθανόντουσαν σαν το δεύτερο τους σπίτι και η συμπεριφορά τους περιγραφόταν από την χαρακτηριστική εξοικείωση με τον χόρο η οποία συνοδευόταν από ιλαρά μειδιάματα καθε φορά που μία εντυπωσιακή παρουσία αλλοδαπής προελεύσεως δημιουργούσε θερμότητα δια της τριβής με τους γλουτούς της στους little generals που λένε και οι φίλοι μου οι αμερικανοί...

Ο Νάσος όμως δεν αισθανόταν άνετα... Ποτέ δεν μπόρεσε να καταλάβει τί πήγε στραβά και τόσες ζωές πήγαιναν στράφι. Αναρωτιόταν συνεχώς αν αυτές οι κοπέλες έκαναν συνειδητά αυτό που γούσταραν ή αν είχαν πέσει θύματα των περιστάσεων. Κάθε φορά που πήγαινε σε κάποιο στριπ μπαρ καθόταν ανάμεσα στους φίλους του ώστε να αποφεύγει τα άψυχα κωλοτριψίματα από τις επαγγελματίες του είδους. Για αυτόν, τέτοιου είδους μέρη συνιστούσαν πιο πολύ κοινωνικό πειραματισμό παρά τρόπο διασκέδασης και γι'αυτό το λόγο μέσα του χαμογελούσε. Χαμογελούσε γιατί ενώ όλοι κοιτούσαν τα απόκρυφα της χορεύτριας (ο Θεός να την κάνει) εκείνος κοιτούσε την έκφραση του προσώπου της για να διακρίνει το κάτι παραπάνω, όταν οι φίλοι του έπαιρναν κοπέλες για πριβέ χορό αυτός αντί να τους καμαρώσει κοιτούσε το εποπτικό ύφος του νταβά που κοιτούσε τις κοπέλες όπως ένα αφεντικό τον σκύλο του και άλλες μικρές λεπτομέρειες που σε τέτοιες περιπτώσεις όμως κάνουν την διαφορά.

Η βραδιά κύλησε σχετικά ήρεμα με πληθώρα ανδρικού πληθυσμού να εισρέει και να εκρρέει από το μεγάλο δοχείο του ηδονισμού... Άλλωστε, τι ψάχνει να βρει όλος ο κόσμος αυτές τις μέρες? Λίγη αγάπη...

Επιτέλους εκδόθηκε!!!

Με μεγάλη μου χαρά μπορώ να το παίζω πλέον κι εγώ συγγραφέας. Το παραπάνω βιβλίο με τίτλο "Bloggers, Ιστορίες του Διαδικτύου" αποτελεί την πρωτότυπη συγγραφική προσπάθεια μιας ομάδας bloggers. Κάθε blogger έγραψε μία ιστορία ελεύθερου περιεχομένου και το τελικό αποτέλεσμα μας δίνει μία ιδέα για το τί συνιστά την ράτσα των bloggers. Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι τα έσοδα θα διατεθούν στο ίδρυμα "αναπηρία τώρα" γι'αυτό σας παρακαλώ να ξηλωθείτε (κόστος βιβλίου=13euros) χρονιάρες μέρες που έρχονται και να κάνετε μια απέλπιδα προσπάθεια για να έχετε ρεζερβέ μία θέση στον παράδεισο (μου χα χα)... Στο βιβλίο έχει γράψει την ιστορία του και ο φίλος μου ο emporas.

Don't worry be happy (Uop TETY Version)!!!

Αν γουστάρεις την πληροφορική

και αντί για UOA πέρασες UOP
don't worry, be happy :-)

Αν νομίζεις πως θα πάρεις πτυχίο
θα πάρεις τα 1+2
don't worry, be happy :-)

Δεν έχουμε καθηγητές
να κάνουν μάθημα στους φοιτητές
don't worry, be happy :-)

Αν ζητήσεις μια αναλυτική
θα έρθει να την παρει το δικό σου παιδί
don't worry, be happy :-)

Δεν δίνει χρήματα το υπουργείο
να πάρουμε κι εμείς πτυχίο
don't worry, be happy :-)

Το κτίριο είναι για σχολείο
Δικό μας θα 'χουμε το 3002
don't worry, be happy :-)

Για να δουλέψουν όλα τα pc
Θα ρίξω και μια προσευχή
Don't worry, be happy :-)

Κι αν πας με τα πόδια στη σχολή
και ένα αγροτικό σε κάνει χαλί
Don't worry, be happy :-)

Τι κι αν δεν έχεις σύγγραμα καλό
Θα κατεβάσεις πειράτικό
Don't worry, be happy :-)

Κι αν νομίζεις πως τα παραλέω
"Εδω είμαστε" σου λέω
Don't worry, be happy :-)

Και όταν όταν κάποτε πάρω πτυχίο
Θα πάω κολυμπώντας ως την Χίο
Don't worry, be happy :-)

Αφιερωμένο στον πατέρα μου που δουλεύει στα καράβια για να με σπουδάσει...

Το θέμα είναι να γραφεις και χιλιόμετρα, όχι μόνο να μετράς προορισμούς

Τρίπολη Αρκαδίας, σωτήριο έτος 2007 (10 ή 12 μαθήματα στην πλάτη και πτυχιακή)

Κάθομαι απέναντι από την οθόνη του φορητού μου υπολογιστή και μιλάω μέσω msn με τον φίλο μου και αδερφό μου Χρίστο Πράντζιο ενώ έξω έχει αρκετό κρύο για να μην μου προκαλέσει έκπληξη αν δω μια πολική αρκούδα να μου χτυπάει το παράθυρο μου. Κλασσικά και οι δύο λιώνουμε στο pc. Πριν αρχίσουμε να μιλάμε ο Χρήστος έβλεπε Bob Σφουγγαράκη και εγώ παρακμιακή ελληνική ταινίας με ηγέτες της ψυχικής μου αποχαύνωσης τους κυρίους Μπουλά και Ζουγανέλη.

Ξαφνικά η οθόνη του υπολογιστή μου έζησε τη μεγαλύτερη στιγμή στην καριέρα της καθώς σε αυτή εμφανίστηκε το μήνυμε το οποίο μου έγραψε ο τρισμέγιστος και θεούλης φίλος μου:"Το θέμα είναι να γραφεις και χιλιόμετρα, όχι μόνο να μετράς προορισμούς". Τάδε έφη Chris Prantzios. Θα μπορούσε κάλλιστα να είναι ατάκα διαφήμισης του Johnie Walker και μετά να ακολουθεί το σύνθημα "keep walking"... Τι ήθελε να πει όμως ο γκουρού φίλος μου? Ας μεταφερθούμε λίγα χρόνια μπροστά καθώς το νόημα αυτής της έκφρασης είναι διαχρονικό ...

Πανελλαδικές Εξετάσεις "Κειμένων Νεοελληνικής Λογοτεχνίας"
Μάϊος 2035

Θέμα 1ο
"Το θέμα είναι να γραφεις και χιλιόμετρα, όχι μόνο να μετράς προορισμούς..." (Χρήστος Πραντζιος 2007).Αναλύστε το νόημα αυτής της έκφρασης

Με αυτή την έκφραση ο συγγραφέας θέλει να τονίσει το απαραίτητο του να προσπαθείς και να αποκομίζεις εμπειρίες και γνώση από την προσπάθεια που κάνεις προκειμένου να επιτύχεις κάτι. Η επίτευξη ενός στόχου χωρίς να έχεις αποκομίσει κάτι από αυτή την επίτευξη είναι το απόλυτο μηδενικό ανεξάρτητα από τη σημαντικότητα του στόχου. Ποιο είναι το νόημα του να βγεις πρωταθλητής αν δεν σέβεσαι τους αντιπάλους σου? Ποιο είναι το νόημα του να τελείώσεις την ανάγνωση ενός βιβλίου χωρίς να το έχεις μελετήσει προσεκτικά? Ποιο είναι το νόημα του να βοηθήσεις έναν φίλο σου που είναι σε ανάγκη αν αργότερα τον χλευάσεις πισώπλατα επειδή βρισκόταν σε ανάγκη? Ποιο είναι το νόημα του να περηφανεύεσαι ότι έχεις πάει με 20 γυναίκες αν δεν έχεις αποκομίσει κάτι από αυτές? Ποιο είναι το νόημα του να κοιτιέσαι στον καθρέπτη και να χαμογελάς μηχανικά μόνο από ναρκισσισμό? Διαπιστώνουμε μέσω αυτών των παραδειγμάτων αλλά και πληθώρα άλλων που θα μπορούσαμε να αναφέρουμε την οικουμενικότητα αυτής της έκφρασης. Συνοψίζοντας τα παραπάνω θα μπορούσαμε να πούμε ο συγγραφέας με αυτή την έκφραση θέλει να δείξει τη σύγρονη ματαιοδοξία του hommo civis που έχει επιδωθεί σε ένα ξέφρενο κηνύγι ανούσιων και ανόσιων κατακτήσεων με μοναδικό κίνητρο την ικανοποίηση του "εγώ" του καθαγιασμένο με απόψεις που σχετίζονται με το γενικότερο καλό, την πρόοδο της κοινωνίας και άλλες ουτοπικές φανφάρες.

Συλλογική ευθύνη: μειονέκτημα της δημοκρατίας ή της ανθρώπινης φύσης?

Κάποτε κάποιος είχε πει (ο Τσώρτσιλ νομίζω...) ότι η δημοκρατία δεν είναι το ιδανικό πολίτευμα αλλά είναι ό,τι καλύτερο έχουμε στα χέρια μας... Αυτή η φράση μου ήρθε στο μυαλό καθώς σκεφτόμουν ένα από τα (μεγαλύτερα για εμένα) μειονεκτήματα της δημοκρατίας το οποίο το συναντούμε σε διάφορες εκφάνσεις στην καθημερινή μας ζωή. Αυτο δεν είναι άλλο από την (ντεμέκ) συλλογική ευθύνη... Τι εννοώ με αυτό? Εννοώ το πρόβλημα που υπάρχει όταν η ευθύνη μοιράζεται σε πολύ μικρά κομμάτια με φαινομενικό και εν τέλει αποδεκτό αποτέλεσμα να μην φταίει κανένας για τίποτα. Είμαι σίγουρος ότι όλοι μας έχουμε συναντήσει αυτό το πρόβλημα σε κάποιον τομέα της ζωής μας. π.χ εγώ που είμαι 5 (αισίως) χρόνια φοιτητής στο πανεπιστήμιο Πελοποννήσου το συναντώ καθ'όλη τη διάρκεια της (καθόλου βραχύχρονης) φοίτησης μου. Κάθε φορά που υπάρχει ένα πρόβλημα πηγαίνω από την γραμματεία στους καθηγητές και τούμπαλιν προκειμένου να δω "τί παίζει" για μου δώσουν να καταλάβω εν τέλη ότι δεν φταίνε ούτε οι μεν ούτε οι δε... Και μπορεί να μην βρίσκω ποιος φταίει κάθε φορά (ή καλύτερα εγώ ξέρω ποιος φταίει αλλά εκείνοι που φταίνε δεν το παραδέχονται) αλλά το σίγουρο είναι ότι την πληρώνει ο τελευταίος τροχός της αμάξης... δηλαδή οι φοιτητές.

Και αυτό το βλέπουμε και στην καθημερινή μας ζωή... Με τα ομόλογα δεν ξέρουμε ποιος φταίει και πολιτική ευθύνη λένε ότι δεν υπάρχει αλλά την πληρώνει ο λαός... Με την Ολυμπιακή μια απ'τα ίδια, με τις φωτιές καρμπόν το ίδιο μοτίβο. Και με το φτωχό μου το μυαλό αναρωτιέμαι: φταίει η βάση στην οποία είναι φτιαγμένη η κοινωνία μας ή φταίει η ανθρώπινη φύση? Δηλαδή αυτά τα φαινόμενα θα υπήρχαν ακόμα και αν η κοινωνία μας ήταν δομημένη σύμφωνα με ένα αλλο σύστημα? Δεν θέλω να καθοδηγήσω κανέναν απλά αναρωτιέμαι.... Προσωπικά πιστεύω ότι είναι πιο πολύ αδυναμία της ανθρώπινης φύσης. Δηλαδή ακόμα και αν είχαμε μία άλλη δομή και ένα άλλο σύστημα για την κοινωνία μας, πάλι ο ανθρώπινος χαρακτήρας θα έβρισκε παραθυράκια για να εκφράσει την βελζεβουλική του πλευρά...

Αρκετά όμως για σήμερα... Ήρθαν τα σουβλάκια από το delivery...

"Prezonioum, ergo Sum" (Μπάφομαι, άρα Υπάρχω)

Άρθρο του θρυλικού Αλέξανδρου Πέτρακα από το www.petrakas.gr ( JGRS, walkman κάτω από τα σκεπάσματα, ακμή και όλα τα σχετικά σκηνικά της εφηβείας)














2007 μ.Χ.

Όλη η Επικράτεια Καλλιέργειας Χασίς, τηρεί υπό Κρατικής Κατοχής!
Όλη...?
ΟΧΙ...!

Ένα μικρό Κρητικό χωριό, αντιστέκεται ακόμα και θα αντιστέκεται για πάντα στον Οικονομικό Κατακτητή (εκτός κι αν σταματήσουν να τα παίρνουν σε Σηστέρσια και Ψήφους οι Εκαντόνταρχοι...)

Με Αρχηγό τον Μπαφίξ και άξιους συμπαραστάτες τους Τελιωμένους Χασικλίξ, Πρεζακίξ, Τριφυλλίξ και τον Δρουίδη τον Τηνακουωστερεοφωνικίξ, βρίσκονται στο (θολό) Μάτι του Κυκλώνα...

1 Σχέδιο ξεπηδάει από το πουθενά...
Οι Αρχές επεμβαίνουν...
Τα Τέτοια μας, κουνιούνται...

Α) Ο Μάνος Πυροβολάκης, θα εξαναγκαστεί από το Σύνταγμα και άλλες πλατείες, να αλλάξει το όνομά του και να το κάνει "Πάνος Μυροβολάκης"...Άλλο να του τον Μυρίζεις κι άλλο να του τον Σφυρίζεις...

Β)Οι Ρουφιάνοι της Αστυνομίας, θα αντικατασταθούν με Επαγγελματίες Ρουφήχτρες από τη Μύκονο με τη λογική πως "άλλο να Τον Δώσεις" και άλλο "Να Του Τον Δώσεις", εκμεταλλευόμενοι την κατάσταση που είναι γενικότερα του Κώλου...

Γ)Ακροβολισμένι Παπαράτσι θα φωτογραφίζουν κατά Ζεύγη τα Προσωνύμια τους, δημιουργώντας Φωτογραφικό Αδιέξοδο ανάμεσα σ΄αυτόν που "Υπάρχει ήδη" και στο "Δεξί Αρχίδι"...

Δ)Αμέσως μετά το ξεπάτωμα των Χασισοφυτειών,το ενδιαφέρον θα στραφεί σην Πάταξη του Αυνάνα και στην ανακάλυψη των παράνομων Χυσισοφυτειών με τη λογική πως "Η Μαλακία είναι Δημόσιο Αγαθό και ο μόνος έννομος τρόπος να την Εμπορευτεί κανείς, είναι με το Τηλεκοντρόλ στο Χέρι..."

Αναπάντητα , ωστόσο, θα μείνουν τα Ερωτήματα:

--"Οι Φρουροί με τις Κουκούλες, είναι Ειδικοί, ή απλά Σκατόφατσες...?"
--"Πόσα Τσιγαριλίκια κάνει το Α,.Ε.Π....?"
--"Πόσο θα Ψηφοθηρήσει το "Ανδρών Επιφανών, Πάσα Γή Μπάφος"...?

--"Ο ΒΟΒ Σφουγγαράκης, είναι Καρτούν, ή Βαποράκι...?"

Αυτοί που Καλλιεργούν, είναι εξίσου Εγκληματίες με αυτούς που τους Αφήνουν...
Αλλά είπαμε...

Η Τηλεόραση έχει χώρο μόνο για Γλάστρες...

Η τύχη ενός ανθρώπου...

Ποια είναι η τύχη ενός ανθρώπου

που αρνήθηκε να υπηρετήσει την θητεία του στη χώρα καταγωγής του, όπου και
διαμένει, επειδή έχει αποκτήσει ξένη (Κολομβιανή) υπηκοότητα;

1. Απελαύνεται από την χώρα.
2. Φυλακίζεται.
3. Του στερούνται τα πολιτικά του δικαιώματα.
4. Πληρώνει βαρύ χρηματικό πρόστιμο.
5. Πληρώνει 14.000 δρχ. στη χώρα αυτή και....

Γίνεται Πρόεδρος Τμήματος Οικονομικών Επιστημών,
Πανεπιστήμιου Αθηνών, Υπουργός Αναπληρωτής Εθνικής Οικονομίας (1982-1985), Διοικητής Εμπορικής Τράπεζας(1981-1982), Πρόεδρος Εθνικού Συμβουλίου Έρευνας και
Τεχνολογίας (1979-1981), διευθυντής του διεθνούς αερολιμένα Αθηνών(2001 έως σήμερα).
Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΕΠΙΛΕΓΕΙ ΣΟΦΑ ΚΑΙ ΑΞΙΟΚΡΑΤΙΚΑ, ΓΙΑ ΤΟ
ΚΑΛΟ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ, ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΚΔΟΧΗ!

Το όνομα αυτού Κώστας Βαΐτσης

Ποια είναι η τύχη ενός ανθρώπου που αρνήθηκε να υπηρετήσει την θητεία του
στη χώρα καταγωγής;

1. Στιγματίζεται ως φυγόστρατος.
2. Δεν του επιτρέπεται να εργαστεί στο
δημόσιο.
3. Δεν του επιτρέπεται η κατοχή όπλου.
4. Πληρώνει για να μην υπηρετήσει 29.000δρχ.

Γίνεται ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΑΜΥΝΗΣ και έχει υπό της εντολές του ολόκληρο το στράτευμα, προχωρεί σε συμφωνίες αγορών πολεμικού υλικού πολλών εκατομμυρίων Ευρώ, την ώρα
που εάν του δώσουν ένα G 3, θα το πιάσει από την κάννη.
Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΕΠΙΛΕΓΕΙ ΣΟΦΑ ΚΑΙ ΑΞΙΟΚΡΑΤΙΚΑ, ΓΙΑ ΤΟ
ΚΑΛΟ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ, ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΚΔΟΧΗ!

Το όνομα αυτού Άκης Τσοχατζόπουλος

Ποια είναι η τύχη ενός ανθρώπου που αρνήθηκε να υπηρετήσει την θητεία του
στη χώρα του προφασιζόμενος όπως ομολόγησε, δύο φορές τον επικίνδυνο τρελό
ώστε
Να τον βγάλουν Ι-5 για βαριά ψυχικά νοσήματα με τάσεις αυτοκτονίας; (Πράγμα
που έγινε)

1. Οδηγείται σε ψυχιατρική κλινική έως να θεραπευτεί.
2. Δεν του δίνεται άδεια οδήγησης
3. Δεν του επιτρέπεται να αποκτήσει άδεια οπλοφορίας / οπλοκατοχής

Γίνεται ο πιο καλοπληρωμένος δημοσιογράφος
της Ελλάδος με 80.000.000 δρχ. συμβόλαιο τον μήνα,
οδηγεί πανάκριβα JEEP , απέκτησε όπλο χωρίς προφανώς
χαρτί ψυχιάτρου, απέκτησε δεύτερο όπλο, δήλωσε
απώλεια του πρώτου όπλου, μετά από λίγο διάστημα δήλωσε
απώλεια του δεύτερου όπλου, και τελικά το κράτος του
έδωσε άδεια για τρίτο!
Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΕΠΙΛΕΓΕΙ ΣΟΦΑ ΚΑΙ ΑΞΙΟΚΡΑΤΙΚΑ, ΓΙΑ ΤΟ
ΚΑΛΟ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ, ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΚΔΟΧΗ!
Το όνομα αυτού Μάκης Τριανταφυλλόπουλος ή Ταρζάν

Ποια είναι η τύχη ενός ανθρώπου που αρνήθηκε να υπηρετήσει την θητεία του
στη χώρα του παριστάνοντας επίσης τον τρελό;

1. Εισάγεται σε κλινική για θεραπεία.
2.Του χορηγούνται ψυχοφάρμακα.
3. Δεν μπορεί να εργαστεί στο δημόσιο.
4. Δεν μπορεί να καταλάβει υπεύθυνη διοικητική θέση οπουδήποτε.

Γίνεται ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ.
Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΕΠΙΛΕΓΕΙ ΣΟΦΑ ΚΑΙ ΑΞΙΟΚΡΑΤΙΚΑ, ΓΙΑ ΤΟ
ΚΑΛΟ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ, ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΚΔΟΧΗ!

Το όνομα αυτού Θάνος Μικρούτσικος

Η εκδίκηση του κάφρου... (Η αρχή)

Είχε πάει 10 το πρωί και ο Λάκης ξύπνησε με απίστευτα νεύρα. Του έφταιγαν τα πάντα γύρω του.Όλα ήταν στραβά και αυτός θα τα έφτιαχνε. Τέντωσε το υπέρβαρο και πλαδαρό κορμί του στο κρεβάτι, άφησε μια ηχηρή και εύοσμη κλανιά, έκανε ένα τσιγάρο, ήπιε τη μπύρα που είχε περισσέψει από το προηγούμενο βράδυ και αποφάσισε ότι εκείνη τη μέρα θα πλήρωναν όλοι όσοι έφταιγαν για την σκατένια και σιχαμένη ζωή του. Έσπρωξε την γκόμενα του που κοιμόταν δίπλα του (η οποία παρεπιπτοντως είχε κερδίσει το πρώτο βραβείο ομοιότητας με τον Σουγκλάκο στην εκπομπή "Γέλα κι εσυ με τον ανάπηρο συμπολίτη σου"), έσβησε το τσιγάρο του στο παρκέ, πήρε την κοντόκανη καραμπίνα του πατέρα του, το δικό του κηνυγετικό μαχαίρι και βγήκε έξω από το σπίτι αφού πρώτα έδωσε μια γερή κλωτσιά στο μπάσταρδο κανίς που του είχε φορτώσει η ετεροθαλής λεσβία νάνος και ερμαφρόδιτη αδερφή του.

Πρώτα απ'όλους επισκέφτηκε τον καθηγητή γεωμετρίας που είχε στο λύκειο και που χάρη στη χαμηλή βαθμολογία που του είχε βάλει δεν είχε περάσει στη σχολή των ονείρων του.... Πήγε στο λύκειο της γειτονιάς του και μπήκε στην αίθουσα την ώρα που ο τέως καθηγητής του έκανε μάθημα. Τόσο ο καθηγητής όσο και οι μαθητές του γύρισαν και τον κοίταξαν σαστισμένοι. Πριν προλάβει να μιλήσει οποιοσδήποτε ο Λάκης έβγαλε την κοντόκανη την κόλλησε στο σαγόνι του τέως καθηγητη του ο οποίος μετά από μία εκκωφαντική έκρηξη έγινε τέως γενικότερα καθώς τα μυαλά του έβαψαν κοκκινο τον μαύρο σχολικό πίνακα. Οι μαθητές της τάξης έσπευσαν να τρέξουν στο προαύλιο όχι επειδή φοβήθηκαν αλλά επειδή τους περίμενε ο dealer προκειμένου να αγοράσουν χόρτο, έκστασυ και όλα τα καλούδια της εφηβείας... το σύνδρομο στέρησης τους πήγαινε τρεις και μία...

Στη συνέχεια είπε να περάσει μία βόλτα από το μπουρδέλο που δούλευε η θεία του. Της τα είχε μαζεμένα αφού τον είχε μεγαλώσει αυτή έπειτα από τον θάνατο των γονιών του... Αφού της τον φέρμαρε για τα καλά (με το αζημείωτο βέβαια...) πήρε το κυνηγετικό του μαχαίρι και της το κάρφωσε 48 φορές στο στομάχι , 1 στο μικρό δακτυλάκι του ποδιού της,και μία στον κώλο. Κατά την έξοδο του από το μπουρδέλο είπε με σαρδόνιο χαμόγελο στους εν αναμονή αγωνιόντες πελάτες (και μία αγωνιούσα πελάτισσα) που περίμεναν, "Να πάτε να γαμηθείτε βλάκες, οι μέρες σας τελειώνουν..." Αυτοί ξενέρωσαν και απλά πήγαν στο διπλανό μπουρδέλο. Δεν περίμενε να τον καταλάβουν... "Λένε πως η μαλακία είναι αήττητη και μάλλον έχουν δίκιο" σκέφτηκε...

Είχε ξεμείνει από σφαίρες και το μαχαίρι το είχε αφήσει καρφωμένο πάνω στον κώλο της θείας του στο μπουρδέλο... Καλύτερα... την τελευταία πράξη του έργου θα την έγραφε με τα ίδια του τα χέρια... Είχε πάει 12 το βραδυ και περίμενε μέσα στο αυτοκίνητο του έξω από το σπίτι της γνωστής τηλεπαρουσιάστριας της εκπομπής "Τι κι αν είσαι για τον πούτσο, μπορείς να εχεις και εσύ τηλεθέαση" και του άντρα της γνωστού μεγαλοεπιχειρηματία, καναλάρχη, βουλευτή, εμπόρου ναρκωτικών και ταπητοκαθαριστή Φώντα Γαμώκαιδέρνω. Με το που τους είδε να βαδίζουν πεζοί προς το σπίτι τους . Έβαλε πρώτη,δευτέρα, και σπλάτααααααααςςςςςςςςςςςςς..... δύο μεγαλόσωμα μυγάκια έπεσαν στο παρμπρίζ του... κατέβηκε από το αυτοκίνητο του να δει τα αποτελέσματα. Ο άντρας ειχε πεθάνει ακαριαία...Όμως τα σιλικονέ βυζιά της παρουσιάστριας λειτούργησαν σαν αερόσακος καιτην είχε γλυτώσει με λίγες γρατζουνιές. Φόρτωσε ο Λάκης που δεν σήκωνε και πολλά εκείνη την μέρα. Την πλησίασε από πάνω και εκείνη του ζήτησε βοήθεια. Αυτός γέλασε δυνατά και άρχισε να την κλωτσάει στο κέφάλι. Στη συνέχεια γονάτισε από πάνω της και άρχισε να της δίνει γροθιές στο σαγόνι και στα πλευρά και να τρίβει τη μούρη της στην άσφαλτο. Αφού το έκανε αυτό το πραγμα για 1 ώρα και 38 λεπτά ο Λάκής χαρούμενος πλέον αποχώρισε σφυρίζοντας και πήγε σπίτι του όπου τον περίμενε η πατσόλα σύντροφος του.

Έβαλε να παίζει το τράγούδι "΅What a wonderful world" και κοιμήθηκε σαν μωρό παιδί μέσα σε ροχαλήτα και κλανίδια με τα σάλια να του τρέχουν από το στόμα και να στάζουν στο μαξιλάρι του

Δι εντ.-

αφιερωμένο στην φίλη μου και νονά της ανιψιάς μου Κική...

Τηλεπαραθυροπατριωτισμός

Θυμόμαστε όλοι στην περίοδο των πυρκαγιών αλλά και στην περίοδο των εκλογών, την κλασσική σκηνή στα τηλεοπτικά παράθυρα όπου ο ένας πολιτικός ρωτούσε τον άλλον:"Δηλαδή κύριε τάδε αμφισβητείτε τον πατριωτισμό μου...?" ή "Δηλαδή κύριε δείνα θεωρείται τον εαυτό σας περισσότερο πατριώτη από τους υπόλοιπους Έλληνες...?" και τότε ο άλλος πολιτικός έσπευδε να απαντήσει: "Όχι δεν αμφισβητώ τον πατριωτισμό κανενός Έλληνα..." ή ¨Δεν θεωρώ τον εαυτό μου περισσότερο πατριώτη από εσάς...¨. Και εγώ έχω μείνει και αναρωτιέμαι... Ξαφνικά γίναμε ένα έθνος 11000000 πατριωτών ή μήπως ξεχάσαμε τους Εφιάλτες και τις Κερκόπορτες? Γιατί στατιστικά είναι απίθανο στις 11000000 να είναι όλοι ευπατρίδες...

Αιώνιοι φοιτητές

Μιας και είμαι φοιτητής πανεπιστημίου( και βρίσκομαι σε εξεταστική περίοδο) θα ήθελα να σχολιάσω το (ελληνικό) φαινόμενο των αιώνιων φοιτητών αρπάζοντας την ευκαιρία από ένα άρθρο των νέων με τίτλο "«Υπό εκκαθάριση» 140.000 φοιτητές ".

Κατ'αρχήν θα ήθελα να δηλώσω ότι επειδή μέχρι πέρυσι ασχολούμουν με τον φοιτητικό συνδικαλισμό έχω ψάξει το θέμα λίγο πιο βαθιά και από άλλη σκοπιά.Πρώτα απ'όλα συμφωνώ ότι πρέπει να καταργηθεί αυτό το φαινόμενο που δεν οφελεί με κανένα τρόπο αλλά και αντίθετα ζημειώνει τόσο οικονομικά την χώρα όσο και το κύρος των πανεπιστημίων της (το όποιο κύρος έχει η τριτοβάθμια εκπαίδευση μας εν πάσει περιπτώσει).

Αλλά ας το πάρουμε από την αρχή... Οι λόγοι που συντέλεσαν στην προσπάθεια κατάργησης του φαινομένου αυτού είναι κυρίως οικονομικοί. Τι θέλω να πω με αυτό? Όπως σας είπα έχω ασχοληθεί με τον συνδικαλισμό και υπήρξα εκπρόσωπος του τμήματος μου. Και σαν εκπρόσωπος είχα βρεθεί σε συνεδρίαση της Διοικούσας Επιτροπής του τμήματος μου όπου είδα και πως γίνεται ο σχεδιασμός της σχολης για την επόμενη χρονιά(το ίδιο γίνεται και σε όλες τις σχολές τις χώρας). Συνοπτικά οι αρμόδιοι βλέπουν πόσοι φοιτητές υπάρχουν ήδη στα μητρώα, υπολογίζουν πόσοι θα έρθουν και στέλνουν στο Υπουργείο Παιδείας τη σούμα με έξοδα που περιλαμβάνουν την σίτιση, επιδόματα στέγασης, συγγράματα, πρόσληψη διδασκόντων καθηγητών, αγορά συγγραμάτων για την βιβλιοθήκη, και άλλες αυξήσεις στα λειτουργικά έξοδα που έχει μια σχολή ως συνέπεια της αύξησης των φοιτητών της. Όμως μέχρι πρότινος δεν υπολογιζόταν ποιος είναι ενεργός φοιτητής και ποιος όχι με συνέπεια το κόστος των παραπάνω να αυξάνεται δραματικά.Αν διαβάσετε παραπάνω το άρθρο των Νέων θα δείτε ότι η φοιτητώσα νεολαία στην Ελλάδα είναι 340000 απο τις οποίες οι 140000(το 44%) θεωρούνται αιώνιοι φοιτητές οπότε αντιλαμβάνεστε για τις οικονομικές διαροές που μιλάμε...

Και κάτι άλλο το οποίο δεν έχει γίνει γνωστό στο ευρύ κοινό στο οποίο του έχει περάσει το παραμύθι ότι "αν δεν τελειώσεις την σχολή σου στο διπλάσιο των κανονικών χρόνων σε διώχνουν...".

Αυτό που ισχύει με τον καινούριο νόμο είναι ότι για να μην θεωρείσαι ενεργός φοιτητής κάνεις μία αίτηση και διακόπτεις τις σπουδές σου έχοντας την επιλογή να τις συνεχίσεις όποτε θες. Δηλαδή αν έγώ έχω φοιτήσει 1 χρόνο στη σχολή μου και διακόψω τις σπουδές μου, μπορώ να τις συνεχίσω μετά από 10 χρόνια (χωρίς να έχουν μειωθεί οι χρόνοι φοίτησης μου). Αυτό γίνεται για την καλύτερη λογιστική οργάνωση της σχολής και την αποφυγή οικονομικων διαροών.

Η παραπάνω πρόταση ισχύει στην περίπτωση που θεωρείσαι ενεργός φοιτητής. Δηλαδή αν εγώ είμαι ενεργός φοιτητής και δεν μπορώ να τελειώσω τη σχολή μου σε 8 χρόνια ενώ η κανονική διάρκεια της είναι 4 χρόνια τότε καλά θα κάνουν να με διώξουν γιατί το αξίζω. Για ποιο λόγο να με πληρώνει ο Έλληνας φορολογούμενος πολίτης αν εγώ θέλω να κάνω διακοπές η εν πάσει περιπτώσει οτιδήπωτε άλλο εκτός από το να σπουδάζω? Και ακόμα περισσότερο τι γνώσεις θα έχω όταν θα πάρω το πτυχίο μου? Και τι αξία θα έχει αυτό το πτυχίο?

Έλεος δηλαδή, αυτό το έκτρωμα έπρεπε να έχει καταργηθεί εδώ και χρόνια αλλά στην Ελλάδα ακόμα και τα αυτονόητα γίνονται αντικείμενο αντιπαράθεσης και αντιπολίτευσης...

Οι φωτιές μας έκαψαν, τα δάκρυα μας θα μας πνίξουν

Έπειτα από αυτή τη μεγάλη καταστροφή όλοι αναρωτιούνται ποια θα είναι η συνέχεια. Πολλοί ανησυχούν ότι οι πρώτες βροχές θα κάνουν την Πελοπόνησσο μία τεράστια πισίνα... Φοβάμαι ότι η χώρα δεν θα πνιγεί από τις όποιες βροχές θα έρθουν αλλά από τα ίδια της τα δάκρυα. Με λίγα λόγια... Πολύ από αυτούς τους ανθρώπους που καταστράφηκαν οικονομικά έχουν καταστραφεί και ψυχολογικά. Πολλοί λόγω και τις προχωρημένης ηλικίας τους δείχνουν να έχουν παραιτηθεί από τη ζωή. Μέρες τώρα βλέπω στα κανάλια τα μέτρα που εξαγγέλει ο κύριος Ρουσσόπουλος. Δεν λέω, καλοδεχούμενα είναι και ελπίζω να εφαρμοστούν στο έπακρον. Αλλά τόσες ημέρες δεν βλέπω κανένα μέτρο για την ψυχολογική υποστήριξη αυτών των ατόμων. Στην Γερμανία σε κάθε καταστροφή που γίνεται υπάρχουν επιτελεία από ψυχολόγους που σπεύδουν στον τόπο του συμβάντος προς υποστήριξη όχι μόνο των πληγέντων αλλά και των σωστικών συνεργείων(γιατί πολλοί νομίζουν ότι οι πυροσβέστες είναι ρομπότ αλλά όταν αντικρύζεις 10 πτώματα την ημέρα λυγίζεις απ'ότι κι αν είσαι φτιαγμένος...).

Επομένως εκτός από την οικονομική βοήθεια το μεγάλο στοίχημα είναι πως θα αποκτήσουν ξανά αυτοί οι άνθρωποι όρεξη για τη ζωή τους και πώς θα γίνουν ξανά ενεργά και παραγωγικά (όχι μόνο με την υλιστική ερμηνεία της λέξης) μέλη για την κοινωνία.

Ξεκαθαρίζοντας την θέση μου... (κομματικοί ανεγκέφαλοι μην το διαβάσετε)

Θα πω την άποψη μου για το θέμα των πυρκαγιών. Δεν θα μακρηγορήσω.

Πιστεύω τα εξής:

1. Οι πυρκαγιές δεν αποτελούν ασύμμετρη απειλη: Αφού σύμφωνα με τον ορισμό Εθνικού Ινστιτούτου Δημόσιας Πολιτικής των Η.Π.Α (αυτοί χρησιμοποίησαν πρώτοι τον όρο) που έχω αναφέρει σε άλλο post, ασύμμετρη απειλή είναι αυτή κατά της οποίας δεν υπάρχει αποτελεσματικό μέτρο άμυνας (βλέπε αεροπειρατεία δίδυμων πύργων, επιστολές άνθρακα κλπ). Κατά των πυρκαγιών υπάρχει άμυνα αρκεί να ενεργοποιηθεί έγκαιρα. Τώρα αν τα αντίμετρα που είχαμε δεν ήταν επαρκή και δεν ενεργοποιήθηκαν έγκαιρα αυτό ήταν άλλο θέμα.

2. Πιστεύω ότι υπήρχε οργανωμένο σχέδιο. Γιατί 170 μέτωπα φωτιάς που ανάβουν με διαφορά ~20 ωρών (8,5 πυρκαγιές ανά ώρα) δεν μπορεί να είναι τυχαίο.. Όπως επίσης δεν μπορεί να είναι τυχαίο ότι μέτωπα που έσβηναν, άναβαν την επόμενη μέρα ξανά και ξανά (βλέπε Ηλεία, Μαίναλο).

3. Η ανετοιμότητα-ανύπαρκτη πρόληψη βγήκαν στη φόρα: ο επί χρόνια διαβρωμένος κρατικός μηχανισμός δεν λειτούργησε. Και πως να λειτουργήσει? Όταν όλοι γαμιούνται επί δεκαετίες να βάλουν τα παιδιά τους (που πολλές φορές είναι ανίκανα) στο δημόσιο και μάλιστα σε άσχετες με το αντικείμενο τους θέσεις πως να λειτουργήσει ο κρατικός μηχανισμός? Πως να λειτουργήσει όταν στη θέση του αγρονόμου έχω απόφοιτο της Παντείου, όταν στη θέση του λιμενικού έχω απόφοιτο της Γεωπονικής, όταν στη θέση του υπάλληλου τραπέζης έχω απόφοιτο φυσικό(όλα τα παραπάνω είναι υπαρκτά παραδείγματα που γνωρίζω)? Αλλά παρ'όλα αυτά δεν θα μπω στο τριπάκι να δικαιολογήσω την Ν.Δ και να πω ότι επί 20 χρόνια ήταν κυβέρνηση το Πασοκ κλπ κλπ. Όχι επειδή δεν θα έχω δίκαιο αλλά επειδή πρέπει σαν Έλληνες να αλλάξουμε αυτή τη βλακώδη νοοτροπία και να βγούμε από αυτό το τριπάκι. Δηλαδή, εγώ στις προηγούμενες εκλογές ψήφισα ΝΔ. Βγήκαν κυβέρνηση. Ε αυτοί είναι υπεύθυνοι πλέον. Πως να το κάνουμε δηλαδή ρε γαμώτο?

4. Όποιο επιχείρημα και να μου φέρετε δεν πιστεύω ότι αν ήταν κάποιος άλλος κυβέρνηση τη δεδομένη στιγμή η κατάσταση θα ήταν δραματικά καλύτερη.

Μπορείτε να σχολιάσετε θετικά ή αρνητικά την άποψη μου (δεν παίζουν παρεξηγήσεις).
Αλλά θεωρώ καλύτερο να εκφράσετε την δική σας.
Απλά όπως σας έχω πει και σε άλλο post μου αρέσει να σας παίζω με ανοιχτά τα χαρτιά μου. Θεώρησα ότι από τη στιγμή που ασχολούμαι με το θέμα των πυρκαγιών έπρεπε να δηλώσω ξεκάθαρα την θέση μου. -

Ανάβεις φωτιές...

Όλους τους ανάστατωνεις καιαιαιαιαιαιαι....
















ανάβεις φωτιές ανάβεις













κι όλα τα καις



















κι απ' όπου περάσεις κάνεις καταστροφές










Υ.Γ: Κι εγώ ξενέρωσα όταν είδα πώς άρχισε και πως τελείωσε το post αλλά αυτά έχει η τέχνη...

Ασύμμετρες απειλές

Έτσι για να γελάσουμε και λίγο...


















Παρακάτω σας μεταφράζω τον ορισμό της ασύμμετρης απειλής όπως αυτός δώθηκε από το Εθνικό Ινστιτούτο Δημόσιας Πολιτικής των Η.Π.Α (έτσι για να ξέρουμε τί σημαίνει και να για να μην καλύπτουν την προεκλογική ανοργανωσιά με βαρύγδουπους όρους) Να σημειώσω ότι ο ορισμός στα αγγλικά αναπαράγεται από το blog taparapona sas sto Mixer της φίλης μου της Ροδιάς.

Ο ορισμός έχει ως εξής:

" Υπάρχουν πολύ ορισμοί για το τί συνιστά μια ασύμμετρη απειλή,κανένας από τους οποίους δεν επηρεάζει τον αμυντικό σχεδιασμό και τις πολιτικές αποφάσεις.Γενικά,ο όρος χρησιμοποιείται για να περιγράψει μορφές επιθέσεων ενάντια στις οποίες οι Η.Π.Α δεν έχουν καμία άμυνα,και απεικονίζει τακτικές τις οποίες η Ουάσινγκτον δεν θα ακολουθήσει(είτε επειδή περιορίζονται από ηθικούς φραγμούς,είτε από τους νόμους). Οι συγγραφείς αυτής της αναφοράς βρίσκουν ότι η ιδέα φέρει βαρύ φορτίο αφού χρησιμοποιείται για να εξηγήσει:διαφορετικές και προκλητικές απειλές,την θέση των Η.Π.Α στον κόσμο και τις προκλήσεις ασφαλείας που αντιμετωπίζουν,τους νομικούς και πολιτικούς περιορισμούς που οι ίδιες οι Η.Π.Α εχούν επιβάλλει στον εαυτό τους, την ευπάθεια σε νέες και παλιές απειλές΄,καινούριες προσεγγίσεις σχεδιασμένες για να αντισταθμίσουν τις δυνάμεις των Η.Π.Α... "

Τα συμπεράσματα δικά σας...

Ελλάδα-ώρα μηδέν

Φίλοι μου και φίλες μου,

Δεν θα σταθώ στην ανετοιμότητα, την οργανωσιά, τα καθυστερημένα αντανακλαστικά του κρατικού μηχανισμού.Ούτε θα σταθώ στις φωτιές που φυτρώνουν σαν μανιτάρια και μάλιστα ξαναφυτρώνουν και ξαναφυτρώνουν και ξαναφυτρώνουν στα ίδια σημεία. Θα σας καλέσω να σκεφτείτε λίγο πιο μακριά και να σκεφτείτε σαν να απέχετε από το όλο σκηνικό... Απ'ότι φαίνεται κάποιοι δεν θέλουν να φάνε απλά κάποια οικόπεδα αλλά να εξοντώσουν τις κρατικές αντοχές, να αχρηστεύσουν τους κρατικούς μηχανισμούς, να εξοντώσουν τους Έλληνες πολίτες και με λίγα λόγια να δημιουργήσουν ένα κράτος χωρίς μέση αρχή και τέλος. Πιστεύω ότι αυτός είναι ο σκοπός: Να δημιουργηθεί χάος. Αλλά σαφώς κανείς δεν κερδίζει κάτι από το χάος. Πάντα μέσα από το χάος αναδύεται κάτι καινούριο. Γι'αυτό φοβάμαι φίλοι μου ότι τα χειρότερα ακόμα δεν έχουν έρθει... Μακάρι να βγω ψεύτης...

Ωδή στους εθελοντές

Αυτές τις κρίσιμες στιγμές που ολόκληρη η Ελλάδα καίγεται θα ήθελα να αφιερώσω το ακόλουθο ποίημα στους αδελφούς μου εθελοντές από τον Ερυθρό Σταυρό αλλά και σε όλους τους εθελοντές.


Θα σου δείξω έναν εθελοντή-Foley

Δείξε μου έναν άνθρωπο που εκπαιδεύεται ατελείωτες ώρες χωρίς πληρωμή,
Και εγώ θα σου δείξω έναν εθελοντή.

Δείξε μου έναν άνθρωπο που μία κραυγή αγωνίας προκαλεί την άμεση βοήθειά του,
Και εγώ θα σου δείξω έναν εθελοντή.

Δείξε μου έναν άνθρωπο που συντρίβεται όταν χάνονται ή καταστρέφονται ζωές,
Και εγώ θα σου δείξω έναν εθελοντή.

Δείξε μου έναν άνθρωπο που καλωσορίζεται σαν άνθρωπος της διπλανής πόρτας,
Και εγώ θα σου δείξω έναν εθελοντή.

Δείξε μου έναν άνθρωπο που περισσότερο χλευάζεται παρά επαινείται,
Και εγώ θα σου δείξω έναν εθελοντή.

Δείξε μου έναν άνθρωπο που το χερούλι του γκαράζ του είναι προς τα έξω,
Και εγώ θα σου δείξω έναν εθελοντή.

Δείξε μου έναν άνθρωπο που θυσιάζει την σπιτική ζωή, την τηλεόραση... ακόμα και τις προσωπικές στιγμές του,
Και εγώ θα σου δείξω έναν εθελοντή.

Δείξε μου έναν άνθρωπο που του ζητείται να δώσει κάτι παραπάνω από αφοσίωση,
Και εγώ θα σου δείξω έναν εθελοντή.

Δείξε μου έναν άνθρωπο που του ζητείται να δώσει περισσότερα... και περισσότερα ...και περισσότερα,
Και εγώ θα σου δείξω έναν εθελοντή.

Γιατί τόση καταστροφή?

Λοιπόν έχω να πω τα εξής και θέλω την βοήθεια όλων των bloggers... Αυτό που συμπεραίνω με αυτά που βλέπω τις τελευταίες 2 μέρες είναι ότι οι καταστροφές είναι βιβλικές. Άποψη μου είναι ότι δεν πρόκειται για έργο οικοπεδοφάγων. Μία τέτοιας κλίμακας επιχείρηση εμπρησμού δεν μπορεί να είναι έργο οικοπεδοφάγων. Πιστεύω ότι η Ελλάδα δέχεται επίθεση... Αλλά δεν ξέρω από ποιον... Πραγματικά θέλω να ακούσω τη άποψη σας...

Δεν φοράω κράνος? Γιατί να πληρώσω πρόστιμο?

Μπορεί αυτά που θα πω να σας φανούν λίγο περίεργα αλλά αν το σκεφτείτε ψύχραιμα πιστεύω πως θα διαπιστώσετε το λογικό της άποψης μου...

Θέλω να κάνω μία σύγκριση και να διαπίστωσω την σκοπιμότητα των προστίμων που επιβάλλονται σε αυτοκινητιστές και σε οδηγούς μηχανών για την παράβαση του ΚΟΚ που ανφέρεται στη ζώνη ασφαλείας και στο κράνος αντίστοιχα.

Όταν κάποιος δεν φοράει ζώνη ασφαλείας στο αυτοκίνητο είτε κάθεται στις μπροστινές είτε στις πίσω θέσεις, κατά την ταπεινή μου άποψη πρέπει να του επιβάλλεται πρόστιμο αφού γίνεται επικίνδυνος για τους συμπολίτες του. Και γιατί αυτό? Σε περίπτωση που συγκρουστεί ένα αυτοκίνητο που μεταφέρει 4 άτομα με κάποιο εμπόδιο (είτε αυτό είναι άλλο αυτοκίνητο είτε είναι στατικό εμπόδιο) οι μπροστινοί που δεν φορούν ζώνη υπάρχει το ενδεχόμενο να εκσφενδονιστούν από το παρμπριζ (σε ένα ή περισσότερα κομμάτια) και να τραυματίσουν κάποιον συμπολίτη τους ενώ σε περίπτωση που οι μπροστινοί φορούν ζώνη ενώ οι πίσω όχι αυτό που θα γίνει θα είναι να γίνουν σάντουϊτς οι μπροστινοί επιβαίνοντες ανάμεσα στους πίσω και στο παρμπρίζ. Με λίγα λόγια στους οδηγούς αυτοκινήτων και στους επιβαίνοντες σε αυτά πιστεύω ότι πρέπει να επιβάλλεται πρόστιμο σε περίπτωση που δεν φορούν ζώνη ασφαλείας αφού με αυτό τον τρόπο γίνονται ένας κινούμενος κίνδυνος για τους συμπολίτες τους.

Πραγματικά όμως κάτι τέτοιο δεν ισχύει με την μηχανή. Καταρχήν να πω κι εγώ ότι συμφωνώ με την άποψη ότι οι οδηγοί μοτοσυκλετών πρέπει να φορούν κράνος. Όμως σε περίπτωση που δεν φοράει κάποιος κράνος πιστεύω ότι δεν πρέπει να του επιβάλλεται πρόστιμο αφού δεν γίνεται επικίνδυνος για κανένα πλην του εαυτού του. Αν ο άλλος θέλει να παίζει τη ζωή του κορώνα γράμματα είναι δικαίωμα του όσο παράλογο κι αν ακούγεται αυτό... Σαφώς και πιστεύω ότι το να ρισκάρει κάποιος τη ζωή του κατ'αυτό τον τρόπο είναι βλακώδες αλλά παρόλα αυτά είναι αναφαίρετο δικαίωμα του....

Οι "Εβραίοι" της Γαλλίας

Η βασιλική της Sacre Coeur















Όπως είχα αναφέρει και σε προηγούμενο post αυτό το καλοκαίρι πήγα διακοπές στο Παρίσι. Πρώτα απ' όλα θέλω να πω ότι η Γαλλία είναι μια φοβερή χώρα με απίστευτη κουλτούρα, ανθρώπους διαποτισμένους με την αίσθηση του ωραίου, με απίστευτη φυσική ομορφιά (ακόμα και στην πόλη του Παρισιού υπάρχει το δάσος της Βουλόνης-που είναι πραγματικό δάσος και όχι άλσος) , με φοβερά αξιοθέατα και πάει λέγοντας...

Όμως δύο πράγματα μου έκαναν αρνητική εντύπωση. Το ένα είναι ότι οι Γάλλοι για κανένα λόγο δεν πρόκειται να μιλούσαν αγγλικά(ακόμα και οι υπάλληλοι του ξενοδοχείου μιλούσαν αποκλειστικά Γαλλικά ακόμα και σε αυτούς που δεν γνώριζαν την γλώσσα). Αλλά αυτό πάει κι έρχεται αφού η κόντρα τους με την Αγγλία είναι εδώ και αιώνες γνωστή. Αναλογικά είναι σαν να έρθει ένας τουρίστας στην Ελλάδα και να θέλει να συννενοηθούμε στα Τουρκικά...

Το άλλο αρνητικό (κατ'εμέ) στοιχείο επιδεικνύει την διαφορά κουλτούρας και αντίληψης πραγμάτων ανάμεσα στον Έλληνα και στον Γάλλο (αν το επεκτείνουμε, ίσως η διαφορά να έγκειται ανάμεσα σε ορθόδοξη και καθολική νοοτροπία). Ένα από τα μνημεία που επισκέφτηκα (και μου έκανε φοβερή εντύπωση με αποτέλεσμα να το επισκεφτώ 2 φορέςκαι αν είχα χρόνο θα το έκανα και τρίτη), ήταν η βασιλική της Sacre Coeur στην Μονμάρτη. Πρόκειται για μία εκκλησία ΑΠΙΣΤΕΥΤΗΣ ομορφιάς. Να φανταστείτε, εγώ που δεν πατάω το πόδι μου στην εκκλησία ήθελα να κάτσω εκεί με τις ώρες... Εκείνο όμως που είδα και ψιλοχοντροέφριξα είναι ότι μέσα στην εκκλησία λειτουργούσαν καταστήματα!!! και δεν μιλάω για τον περίβολο του ναού αλλά μεσα στον χώρο της εκκλησίας. Βέβαια η παρουσία τους (υπήρχαν 2 καταστήματα,όπως μπαίνεις στην αριστερή πτέρυγα του ναού) ήταν αρκετά διακριτική και τα αντικείμενα που πουλούσαν σχετικά με τον χώρο (εικόνες, θυμιατά, θρησκευτικά βιβλία κλπ) αλλά παρόλα αυτά έβλεπες τον κόσμο να μπαίνει σε αυτά να αγοράζει τα πράγματα του και να φεύγει με τις τσαντούλες του!!!

Τουλάχιστον εμείς έχουμε telemarketing για τα βιβλία του ιερομόναχου Παϊσιου...

ΥΓ: Επόμενος στόχος μου είναι να κάνω διακοπές στην περιοχή της Sologne που τόσο από λογοτεχνικά βιβλία που έχω διαβάσει όσο και από μίνι έρευνα στο διαδίκτυο πρέπει να είναι φανταστική...

William Blake-The Tiger

Ένα από τα πιο γνωστά ποιήματα του William Blake (από πολλούς θεωρείται ως ο συνεχιστής του John Milton καθώς έχει επηρρεαστεί βαθιά από αυτόν). Απολαύστε το...

Tiger, tiger, burning bright
In the forests of the night,
What immortal hand or eye
Could frame thy fearful symmetry?

In what distant deeps or skies
Burnt the fire of thine eyes?
On what wings dare he aspire?
What the hand dare seize the fire?

And what shoulder and what art
Could twist the sinews of thy heart?
And, when thy heart began to beat,
What dread hand and what dread feet?

What the hammer? what the chain?
In what furnace was thy brain?
What the anvil? what dread grasp
Dare its deadly terrors clasp?

When the stars threw down their spears,
And watered heaven with their tears,
Did He smile His work to see?
Did He who made the lamb make thee?

Tiger, tiger, burning bright
In the forests of the night,
What immortal hand or eye
Dare frame thy fearful symmetry?

Ε-ε-εκλογές!!!

Μακράν η πιο γ@μ@τη πολιτική αφίσα ever








Τα-ρατατααααααααα! Πρόωρες εκλογές ανήγγειλε ο πρωθυπουργός... Αν θέλετε την άποψη μου καλά έκανε. Από τη στιγμή που το κράτος πέρασε μία παρατεταμένη περίοδο κρίσης και τέθηκε υπό αμφισβήτηση η ικανότητα διακυβένησης της Ν.Δ τόσο από πολιτική μερίδα, όσο και από μέρος του ελληνικού λαού καλά έκανε ο Κώστας (όχι ο Emporas αλλά ο Καραμανλής) και προκήρυξε τις εκλογές.-

Όμως αυτό σημαίνει ότι σαν Έλληνας πολίτης θα πρέπει να ετοιμαστώ κατάλληλα για τις εκλογές. Τι σημαίνει αυτό?

1. Ότι θα πρέπει να προμηθευτώ μία οθόνη τουλάχιστον 44 ιντσών αφού αλλιώς δεν θα μπορώ να βλέπω ευκρινώς το πλήθος των καλεσμένων (υποψήφιους/ες βουλευτές) στα πάνελς των βραδιών δελτίων ειδήσεων.

2. Ότι θα πρέπει να είμαι πιο προσεκτικός όταν οδηγώ αφού όλες οι κολώνες και τα φανάρια θα έχουν γεμίσει με κομματικές αφίσες.

3. Ότι δεν θα πρέπει να τσιμπήσω και να ψηφίσω κάποιο κόμμα με βάση τα επιδόματα που θα μου δώσει γιατί α) Κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να γίνει και β) Επειδή είναι καλύτερο να στέκεσαι στη ζωή με δικές σου δυνάμεις

4. Ότι θα πρέπει να πάρω σκούπα και φαράσι για να σκουπίζω καθημερινά τα κομματικά φυλλάδια από το κατώφλι του σπιτιού μου.

5. Ότι θα πρέπει να αγοράσω ένα sniper και να πετυχαίνω από το μπαλκόνι του σπιτιού μου αυτούς που έρχονται να αφήσουν τα φυλλάδια στο σπίτι μου

6. Ότι θα βαρεθώ να βλέπω τον Κακαουνάκη και τον Τράγκα στα κανάλια

7. Ότι θα πρέπει πάλι να υποστώ αυτό το καρακιτσαριό με τα αγροτικά που φέρουν ντουντούκες και βγαίνουν στον δρόμο για να διαφημίσουν την πραμάτια τους (κάποιον υποψήφιο προφανώς)

8. Ότι σε περίπτωση που βγει το Πασοκ θα δω τα παιδιά του γείτονα να γίνονται δημόσιοι υπάλληλοι (βασικά κάτι τέτοιο θα γίνει σίγουρα και με τη ΝΔ αλλά η περίπτωση στην οποία αναφέρομαι εντάσσεται στην πρώτη κατηγορία) και εγώ σε λίγα χρόνια θα αγωνίζομαι για τον βασικό μισθό

9. Ότι πάλι το ΚΚΕ θα μου κάνει πλύση εγκεφάλου με λέξεις όπως "το μεγάλο κεφάλαιο","ιμπεριαλισμός", "ΝΑΤΟ" και άλλα κλισέ

10. Ότι ο ο Συνασπισμός με αυτά που προκυρήσσει θα βρίσκεται προφανώς σε κάποιο παράλληλο σύμπαν αν όχι σε άλλο γαλαξία

Υ.Γ1 Και επειδή δεν γουστάρω να κοροϊδεύω κανέναν και μου αρέσει να παίζω τον άλλον με ανοιχτά τα χαρτιά μου, στις προηγούμενες εκλογές ψήφισα Ν.Δ και μάλλον αυτό θα κάνω και τώρα.

Υ.Γ2 Όποιος νομίζει ότι με τα παραπάνω έχω σκοπό να κάνω πολιτική προπαγάνδα και να πείσω κάποιον για κάτι είναι τουλάχιστον θερμοκέφαλος και άξιος της μοίρας του

O κανιβαλισμός του Έλληνα οδηγού!

Χθες το πρωί πήγα μια μίνι εκδρομή στο Κιάτο... Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού μου αποκαλύφτηκε σε όλο του το μεγαλείο ο Έλληνας οδηγός... Χαρακτηριστικά και επιγραμματικά θα σας πω αυτά που δεν μου άρεσαν που άλλες φορές με έκαναν να γελάσω και άλλες να προβληματιστώ...
Δεν μου άρεσε:

1. Που πάρα πολύ οδηγοί νόμιζαν ότι ήταν ο Μάϊκ Νάϊτ (ιππότης της ασφάλτου) και καβαλώντας την αριστερή λωρίδα έβγαζαν όλα τα άλογα του αυτοκινήτου τους στην άσφαλτο (που ανά περίπτωση τα άλογα άλλες φορές ήταν ολόκληρο κοπάδι και άλλες 2-3 γαϊδάροι που μουγκάνιζαν λιποψυχισμένα)

2. Που έκαναν το παραπάνω χωρίς να φορούν τουλάχιστον ζώνη ασφαλείας

3. Που τα τελευταία χρόνια έχει εισβάλλει η αμερικάνικη νοοτροπία στην Ελλάδα και αντί ο κόσμος να αγοράζει αυτοκίνητα , αγοράζει τετράτροχα οχήματα που μοιάζουν πιο πολύ με άρμα μάχης (τα ονομάζουν suv αν δεν κάνω λάθος). Σε περίπτωση που ένα τέτοιο όχημα συγκρουστεί με ένα κανονικό αυτοκίνητο ισχύει ο απλός τύπος της διατήρησης της ορμής m1u1=m2u2 για να διαπιστώσει κανείς τι θα γίνει...

4. Που ακόμα και στα διόδια οι οδηγοί κάνουν σφήνες προκειμένου να εξυπηρετηθούν νωρίτερα. Ούτε σε δημόσια υπηρεσία να βρισκόμασταν...

5. Που στην έξοδο της Εθνικής Αθηνών-Κορίνθου προς Πάτρα ενώ υπάρχει μία λωρίδα κυκλοφορίας οι Μαϊκ Νάιτηδες που προανέφερα έρχονται από πίσω σου με το αριστερό φλάς αναμμένο (ωσάν τους έβαλαν νέφτι εις τον πρωκτό) και σε αναγκάζουν να βγεις στην λωρίδα έκτακτης ανάγκης προκειμένου να σε προσπεράσουν (τώρα αν στην λωρίδα έκτακτης ανάγκης βρίσκεται ένα όχημα που έπαθε μηχανική βλάβη και εσύ πας και καρφωθείς πάνω του, αυτό είναι άλλο θέμα)

6. Που οι υπάλληλοι των διοδίων μοιάζουν πολλές φορές με ρομπότ αντί για ανθρώπους (το μυαλό τους με αυτή τη δουλειά πρέπει να έχει γίνει πουρές)

7. Που ο Έλληνας οδηγός νομίζει ότι η χαμηλότερη σκάλα στα φώτα του είναι οι προβολείς

8. Που ενώ κάποιος οδηγός τρέχει με 150 στην εθνική η ξανθιά χαζογκόμενα που κάθεται δίπλα του κάνει ότι μπορεί για να του αποσπάσει την προσοχή

9. Που τα περιπολικά, ασθενοφόρα κλπ πολλές φορές ανάβουν τον φάρο για να γλιτώσουν την κίνηση στην πόλη και όχι επειδή υπάρχει έκτακτη ανάγκη

Αυτά. Αν έχεται να προσθέσετε κάτι κάντε το στα σχόλια

Ο Zappa είπε:

ksexases to ksoano pou thn exei dei basilias tou kosmou kai paei me 50 sthn aristerh. Ton tarifa pou mpainei sth boh8htikh tou anti8etou reymatos gia na prosperasei newforeio tou KTEL, to opoio me th seira tou prosperna proporeyomenh ntalika, enw apo thn allh meria erxetai kapoia amoirh me mini cooper (to eixa dei prin 4-5 xronia stis strofes ths A8hnwn 8essalonikhs ekei ligo prin ton Platamwna kai mou eixe er8ei tarakoulo)
Tarifas na kanei sfhna me 160 sthn attikh odo, stis strofes tou aerodromiou xwris na exei bgalei flas, xwris na blepei oti isws embolisei ton nomotagestato nikolakh pou brisketai mprosta apo dyo proporeyomena amaksia o opoios eks oswn blepei exei kai to dromo eley8ero, kai exei bgalei flas egkairws oti 8a piasei th deksia.
Kai to kalytero. Kyra, pou profanos ta eixe piei, na krataei karotsaki 30 amaksia se olo to mhkos ths attikhs odou...o logos? H kyra frontizei na kobei synexws boltes aristera-deksia se olo to platos tou dromou........

Edgar Alan Poe- The conqueror worm

Πρέπει να ομολογήσω ότι με την ξένη λογοτεχνία δεν ασχολούμαι ιδιαίτερα (ούτε με την ελληνική θα έλεγα). Μέχρι στιγμής ο μόνος ξένος λογοτέχνης που με είχε εντυπωσιάσει και θεωρούσα(και ακόμα τον θεωρώ) τον αγαπημένο μου ήταν ο Τζον Μίλτον με το έργο του "Paradise Lost"(Και το συνιστώ ανεπιφύλακτα σε όσους δεν θα τους κουράσει η αρχαϊζουσα αγγλική΄-μπορώ να σας το δώσω-το έχω σε pdf). Προς μεγάλη μου έκπληξη ανακάλυψα άλλον ένα που με συγκλόνισε ο τρόπος γραφής του, τον Έντγκαρ Αλαν Πόε. Παρακάτω σας αναπαράγω το ποίημα του "The conqueror worm" ένα ποίημα αφιερωμένο στη θνησιμότητα του ανθρώπου, ένα ποίημα που δημιουργεί ατμόσφαιρα γοτθικού τρόμου, ένα ποίημα που τουλάχιστον εμένα με παρέπεμψε στο "ματαιότης ματαιοτήτων, τα πάντα ματαιότης"... Ελπίζω να γνωρίζετε αγγλικά. Θα μπορούσα να σας μεταφράσω το ποίημα αλλά τότε θα έχανε σίγουρα κάτι από το μέτρο του...

Lo! 'tis a gala night
Within the lonesome latter years!
An angel throng, bewinged, bedlight
In veils, and drowned in tears,
Sit in a theatre, to see
A play of hopes and fears,
While the orchestra breathes fitfully
The music of the spheres.

Mimes, in the form of God on high
Mutter and mumble low,
And hither and thither fly;
Mere puppets they, who come and go
At bidding of vast formless things
That shift the scenery to and fro,
Flapping from out their condor wings
Invisible woe!

That motley drama!--oh, be sure
It shall not be forgot!
With its Phantom chased for evermore,

By a crowd that seize it not,
Through a circle that ever returneth in
To the self-same spot;
And much of Madness, and more of Sin
And Horror, the soul of the plot!

But see, amid the mimic rout
A crawling shape intrude!
A blood-red thing that writhes from out
The scenic solitude!

It writhes!--it writhes!--with mortal pangs
The mimes become its food,
And the seraphs sob at vermin fangs
In human gore imbued.

Out--out are the lights--out all!
And over each quivering form,
The curtain a funeral pall,
Comes down with the rush of a storm---
And the angels, all pallid and wan,
Uprising, unveiling, affirm
That the play is the trajedy, "Man,"
And its hero, the conqueror Worm.

Αγρονόμοι (κι άλλοι επαγγελματίες ξυσταρχιδιστές) για φύλαξη πρασίνου

Καλησπέρα σας και καλώς σας βρήκα,

Με συγκίνηση διάβασα το άρθρο τις σημερινής Ναυτεμπορικής με τίτλο "
"Παρουσία του Β. Πολύδωρα η ορκωμοσία 42 Αγροφυλάκων"" όπου ήταν παρών ο αγαπημένος μας και πλέον εθνικός σταρ, Υπουργός Δημόσιας τάξης Byroum Polydorum ή αλλιώς όπως είναι και το nick του στο e-bay "Lord Byron".

Επιτέλους ελληνικέ λαέ!!! Κοιμήσου ήσυχος!!! Τώρα που δεν έμεινε τίποτα άλλο να καεί έγινε η πρόσληψη των αγρονόμων...

Στο ίδιο άρθρο διαβάζουμε ότι οι αγροφύλακες θα παρακολουθήσουν σπουδές διάρκειας 3 εβδομάδων. Δικό μου σχόλιο προς όποιους χρησιμοποίησαν την λέξη "σπουδές": Ρε νούμερα γαμώ την τρέλα μου, ρε ιερόσυλοι βιαστές των ελληνικών λέξεων και υποτιμητές της ανθρώπινης νοημοσύνης ποιον νομίζετε ότι κοροϊδεύετε ρε όρνια? Ανοίξατε έστω και ένα λεξικό πριν χρησιμοποιήσετε αυτή την λέξη κατακρεουργοί των εννοιών? Ε λοιπόν το έκανα εγώ για εσάς... Σπουδές κύριοι σύμφωνα με το πιο απλό λεξικό που μπορεί να βρει κανείς online είναι ". η συστηματική και μεθοδική μελέτη μιας επιστήμης, στα πλαίσια συνήθ. της ανώτερης ή ανώτατης εκπαιδευτικής βαθμίδας". Αυτό είναι κύριοι σπουδές... Γιατί δεν μπορούμε να τα ισοπεδώνουμε όλα σε αυτόν τον τόπο και τα σεμινάρια των τριών εβδομάδων να τα ονομάζουμε "σπουδές". Αν η "Ανωτάτη Αγρονομική" απαιτούσε σπουδές θα υπήρχε και ανάλογη σχολή για να την δηλώνουν στο μηχανογραφικό τους οι τελειόφοιτοι λυκείου...



Εντωμεταξύ η ηλικία των προσληφθέντων κυμαίνεται από 36 μέχρι 49. Για σου ρε Ελλαδάρα που στέλνεις τα περήφανα νιάτα σου στα βουνά σαν άλλους Κίτσους Τζαβέλες...

Απ'ότι με πληροφόρησαν οι υποχθόνιοι συνεργάτες μου στις 20ήμερες "σπουδές" των αγρονόμων θα συμπεριλαβάνονται οι εξής θεματικές ενότητες:

1. 1000+1 τρόποι για να ξύνετε τα καμπανέλια σας με την τσουγκράνα (Οι διδάσκοντες σε αυτό το μάθημα θα είναι υπάλληλοι του ΙΚΑ του ΟΤΕ και άλλων δημόσιων υπηρεσιών)

2. Χέζε ψηλά κι αγνάντευε στους αγρούς

3. Μέθοδοι φύλαξης ανύπαρκτης βλάστησης

ενώ τα μαθήματα θα συνοδεύονται και από σύγχρονο οπτικοακουστικό υλικό όπως το σίριαλ "Το μικρό σπίτι στο λιβάδι" και το τραγούδι της εθνικής μας αοιδού Αντζελας Δημητρίου "Μαργαρίτα"

Παράλληλα στο σημερινό άρθρο των νέων με τίτλο ""Ορκίζονται άρον άρον με δανεικές στολές η επιτυχούσα στον διαγωνισμό του 1993 Ειρήνη Ψαρογιάννη δηλώνει: "Δεν είναι μια απλή δουλειά στο Δημόσιο... Απ΄ αυτήν εξαρτάται η ζωή του πλανήτη μας".

Πραγματικά η κοπέλα μπήκε στο νόημα του δημοσιουπαλληλισμού. Τύφλα να' χει η Greenpeace και η WWF... Οι σούπερ αγρονόμοι, οι σερίφηδες της ελληνικής χλωρίδας θα μας σώσουν!!!

Κλείνοντας έναν έχω να πω: Να μου ζήσεις Ελλάδα με το όνειρο του δημοσιουπαλληλισμού, τους ανίκανους ηγέτες σου, και τον τριαντάρη ντελιβερά πίτσας που ζει ακόμα με την μάνα του και τα απογεύματα βλέπει Ψάλτη στο Alter πίνοντας φραπέ...

Αει σιχτιρ πια!

Πρωτοβουλία κατά των καταπατητών!

Καλημέρα σε όλους...

Οι φωτιές μπορεί να σταμάτησαν και να μην πουλάνε πλέον σε εφημερίδες και τηλεοπτικούς σταθμούς αλλά προσωπικά συνέχισα να αναρωτιέμαι για ποιο λόγο κάποιοι άνθρωποι επιθυμούν την καταστροφή των δασών. Κάποιος θα πει, "μα για να κτίσουν παράνομα φυσικά.." Συμφωνώ, αυτό το ξέρουν και οι πέτρες... Αλλά το θέμα είναι ο μηχανισμός που λειτουργεί αυτό το πράγμα..., δηλαδή πως φτάνουμε στο σημείο ένας καταπατητής να κτίσει σε ένα κομμάτι γης που δεν είναι δικό του...

Έκανα μία μίνι έρευνα (ε ναι λοιπόν, δεν χρειάζεται να σε λένε Ευαγγελάτο για να ψάχνεις κάποια πράγματα σε αυτόν τον τόπο) και τα αποτελέσματά της είναι κάπως έτσι(μπορεί αυτά που θα πω να είναι βαρετά για κάποιους γιατί τα γνωρίζουν ήδη...). Πριν και από μερικά χρόνια στην περιοχή που μένω ζούσε ένας παππούς (ο οποίος δυστυχώς έφυγε από την ζωή πριν από λίγα χρόνια) για τον οποίο ήξεραν όλοι ότι ήταν μεγάλος καταπατητής και μέσω της καταπάτησης είχε κάνει μεγάλη περιουσία (και από αυτή την περιουσία ζούνε τα παιδιά του και τα εγγόνια του μέχρι σήμερα.) Ανοίγοντας έναν τοπογραφικό χάρτη (παλιό τοπογραφικό χάρτη) της περιοχής που μένω και αφού πρώτα εντόπισα το οικόπεδο στο οποίο είναι κτισμένο το σπίτι που μένω για να έχω ένα σημείο προσανατολισμού είδα τα εξής. Στις νόμιμες εκτάσεις ο χάρτης έγραφε π.χ "ιδιοκτησία κ.Παπαδόπουλου" ενώ στις εκτάσεις που ήταν καταπατημένες έγραφε "υπό κατοχή κ. Λαμογιάννη".

Τι σημαίνει ο όρος "υπο κατοχή"?

Πολύ απλά σημαίνει το εξής. Ότι βρίσκω μία έκταση εκτός σχεδίου πόλεως, που δεν ανήκει σε κανένα, την περιφράζω και τοποθετώ μέσα σε αυτή κάποια αντικείμενα δικά μου (πχ δύο-τρία φτιάρια, ή φυτεύω λαχανικά, ή βάζω ένα τροχόσπιτο, κάτι δικής μου ιδιοκτησίας εν πάσει περιπτώσει...). Στη συνέχεια αν περάσουν 20 χρόνια χωρίς να υπάρξει κάποιος διεκδικητής των εδαφών, αυτά μπαίνουν στο σχέδιο πόλεως και γίνονται αυτόματα δικά μου.

Αυτό ισχύει και στην περίπτωση όπου ένα οικόπεδο είναι νόμιμη ιδιοκτησία κάποιου. Δηλαδή αν εγώ έχω ένα οικόπεδο στην Άνω Αετοραχούλα Πίνδου αλλά για κάποιο λόγο δεν το εχω υπό την εποπτεία μου (πχ είμαι μετανάστης στις ΗΠΑ ή μενω σε απομακρυνσμένη περιοχή της Ελλάδας).Τότε αν κάποιος καταπατητής κάνει αυτά που προανέφερα και εγώ δεν πάρω χαμπάρι τίποτα τότε το οικόπεδο μου θα κάνει φτερά...

Το θέμα είναι μέχρι που θα πάει αυτή η κατάσταση και τι μπορούμε να κάνουμε εμείς σαν πολίτες. Γιατί προσωπικά πέρα απο αυτά που λέμε για την καταστροφή του περιβάλλοντος κλπ, δεν μπορώ να δεχτώ ότι εγώ θα "λιώνω" 20 και πλέον χρόνια στα θρανία για σχολείο, πανεπιστήμιο, μεταπτυχιακό κλπ προκειμένου να βρω μια καλή δουλειά και κάποιοι άλλοι μέσα σε 20 χρόνια να βγάζουν τρελά λεφτά (και μιλάμε για ΤΡΕΛΑ ΛΕΦΤΑ) από καταπατήσεις περιφράζοντας μόνο μία έκταση και περιμένοντας για 20 χρόνια το Jack Daniels να ωριμάσει πετώντας φελλούς στο βαρέλι...

Αυτό που σκεφτόμουν είναι σε κάθε δήμο της Αττικής αλλά και σε όλη την Ελλάδα να δημιουργηθούν ομάδες ενεργών πολιτών-εθελοντών (ίσως πιο μετά να πάρουν και την νόμιμη μορφή συλλόγων) που να καταγγέλουν τέτοιου είδους περιστατικά στην πολεοδομία και οποιαδήποτε άλλη υπηρεσία.

Τώρα θα ήθελα σχόλια επί του θέματος και από άλλους bloggers (και ειδικότερα από την ροδιά που είναι ιδιαίτερα σχετική με αυτόν τον τομέα) προκειμένου να μου πει αν στις διαπιστώσεις μου από την μίνι έρευνα έχω κάνει κάπου λάθος και κατά πόσο η ιδέα της δημιουργίας τέτοιων εθελοντικών ομάδων θα είχε αποτέλεσμα.

Γιατί όταν κάποια στιγμή στο μακρινό μέλλον κάνω οικογένεια θα θέλω να μαθαίνω στα παιδιά μου ότι για να έχεις μια καλή ζωή θα πρέπει να κοπιάζεις και να δημιουργείς και όχι να κλέβεις το κράτος και τους συμπολίτες σου...

Ευχαριστώ (Ροδιά αναμένω με αγωνία τον σχολιασμό σου...).

Blogoγονία

"Εν αρχή ήτο το blog

και το blog ήτο παρά του ανθρώπου,

και ο άνθρωπος ήτο το blog

Πάντα δι' αυτού έγειναν,

και χωρίς αυτού δεν έγεινεν ουδέ εν, το οποίον έγεινεν..."

Ίσως σε πολλά χρόνια από σήμερα να λέγεται κάπως έτσι η ιστορία του ανθρώπου και των blogs...

Ο άνθρωπος από την αρχή και κατά την διάρκεια της σύντομης ιστορίας του ήταν ένα ων κοινωνικό. Στην αρχή για να επικοινωνεί ζωγράφιζε σε σπηλιές, έπειτα σκάλισε πάνω σε βράχους, στην συνέχεια πάνω σε πήλινες πλάκες, έγραψε σε περγαμηνή, μετά σε πάπυρο, σε χαρτί για να φτάσουμε στην σύγχρονη τυπογραφία που διατηρεί τα βασικά χαρακτηριστικά που είχε κατά την διάρκεια της πρώιμης Βιομηχανικής Επανάστασης...

Παρόλα αυτά διαπιστώνουμε μια τάση, ολοένα και περισσότερος κόσμος να καταφεύγει στην ηλεκτρονική επικοινωνία (υπολογιστές, τηλεόραση και όλα τα ηλεκτρονικά κατασκευάσματα του σατανά) και να την προτιμά σε σχέση με την τυπογραφία και τις άλλες μορφές επικοινωνίας.

Γιατί όμως?

Πολύ απλά γιατι η κοινωνία εξελίσσεται με ολοένα και πιο γρήγορους ρυθμούς τους οποίους κάθε μη ηλεκτρονικό μέσο επικοινωνίας αργά ή γρήγορα δεν θα δύναται να ακολουθήσει. Δηλαδή, ο μέσος παγκόσμιος πολίτης προτιμά να ανοίξει την τηλεόραση του το πρωί και να δεί με συντομία τα νέα της ημέρας από ένα τηλεοπτικό μαγκαζίνο παρά να πάει να στηθεί έξω από το περίπτερο και να κοιτάζει τα εξώφυλλα των εφημερίδων. Και αυτό γιατί δεν έχει διαθέσιμο ελεύθερο χρόνο στη ζωή του (γιατί ως γνωστόν στην σύγχρονη κοινωνία ο χρόνος είναι χρήμα)

Όμως όπως κάθε κάθε εφημερίδα έχει έναν ιδιοκτήτη, ο οποίος με την σειρά του πρόσκειται σε κάποιο κόμμα με αποτέλεσμα η αντικειμενική ενημέρωση να είναι τόσο υπαρκτή όσο και η φεράρι που έχω, έτσι γίνεται αναλογικά και με τα τηλεοπτικά κανάλια. Γιατί γίνεται αυτό? Πολύ απλά γιατί μεγάλη εξουσία (εφημερίδα, τηλεοπτικός σταθμός) δίνεται σε ένα άτομο ή σε μικρή μερίδα ατόμων (εκδότης κλπ).

Εδώ έρχονται τα blogs. Για πρώτη φορά στην σύγχρονη ιστορία (τουλάχιστον της Ελλάδας) δίνονται τα μέσα στον απλό πολίτη να ενημερώνει και να ενημερώνεται, να εκφράζεται, να αλληλεπιδρά με τους συμπολίτες του και να σχηματίζει άποψη αντί να δέχεται αμάσητα μία κατασκευασμένη. Τα blogs πέρα από έναν χώρο που ο καθένας γράφει το μακρύ του και το κοντό του θα είναι ο χώρος όπου θα συντελεστεί (βραχυπρόθεσμα ή μακροπρόθεσμα) η κοινωνική αφύπνιση και η νοητική και πνευματική έγερση του καθένα μας. Αφού το σχολείο, η οικογένεια και το Κράτος υπολειτουργούν ως θεσμοί στις μέρες μας δεν βρίσκω κάτι άλλο εκτός από τα blogs (ηλεκτρονική ανεξάρτητη και αυτόνομη οντότητα) και τον αθλητισμό ως διέξοδο που θα βοηθήσει την άνοδο του ανθρώπου και κατά συνέπεια της κοινωνίας.

Όμως κάτι το τόσο πολύτιμο θα πρέπει να διαφυλαχθεί γιατί αργά ή γρήγορα η δύναμη του θα γίνει αντιληπτή και τότε κάποιοι θα προσπαθήσουν να το περιορίσουν. Μακάρι να βγω ψεύτης...

Ελληνικά Ταχυδρομεία εν έτει 2007

Όσο και να αναλύουμε την πολιτική επικαιρότητα (βλέπε the spectacular Emporas) τίποτα δεν σκιαγραφεί καλύτερα την ελληνική πραγματικότητα από τις απλές καθημερινές εμπειρίες των Ελλήνων πολιτών...

Μια εμπειρία όπως και αυτή που είχα πριν από δύο ώρες στο Ταχυδρομείο στην πλατεία δασκάλας στο Ίλιον. Δεν πρόκειται για κάτι το εξωπραγματικό αλλά πραγματικά δεν ξέρω αν πρέπει να γελάσω ή να κλάψω όταν συμβαίνουν γεγονότα όπως το ακόλουθο.

Ξεκίνησα σήμερα το πρωί για το εν λόγω ταχυδρομείο, αφού ήθελα να στείλω στην κοπέλα μου στην Κόρινθο ένα CD το οποίο περιείχε πρόσφατες φωτογραφίες από τις διακοπές μας στο Παρίσι και ανυπομονούσε να τις δει. Μπαίνοντας στο ταχυδρομείο η εικόνα που αντίκρυσα ήταν λες και ήταν βγαλμένη από το ΑΜΑΝ. 2 υπάλληλοι θηλυκού γένους που η μία έδειχνε βίντεο από το κινητό της στην άλλη και ένας διευθυντής (τουλάχιστον έτσι φάνηκε σε εμένα) για τον οποίο δεν νομίζω ότι υπήρχε κάτι να διευθύνει. Περιττό να σας πω ότι δεν υπήρχε κανένας πελάτης εκείνη την στιγμή στο ταχυδρομείο και ότι οι εκεί εργαζόμενοι είχαν μπερδέψει το air condition με την κατάψυξη του σπιτιού τους. Χαρούμενος που δεν υπήρχε πελατία κατευθύνομαι προς τη μία από της δύο υπαλλλήλους ('οχι αυτή με το κινητό, την άλλη).

- "Τι θα θέλατε?" με ρωτάει
-"Ένα φάκελο για να βάλω αυτό το CD και να το στείλω"

και τότε η υπάλληλος με πληροφορεί πως δεν είχαν φάκελο στο ταχυδρομείο!!! Και μάλιστα όχι μόνο το μέγεθος που έψαχνα για να βαλω το CD αλλά και τα περισσότερα από τα άλλα μεγέθη!!!

Οπότε η ανεκδιήγητη υπάλληλος με στέλνει να αγοράσω φάκελο σε ένα βιβλιοπωλείο κοντά στο δημαρχείο(10 με 15 λεπτά περπάτημα). Αλλά η πεμπτουσία της όλης υπόθεσης είναι η ατάκα που μου πέταξε η υπάλληλος του ταχυδρομείου καθώς έβγαινα από το κατάστημα. Η μικρή θεά, κλασσική αρχετυπική Ελληνίδα δημόσια υπάλληλος μου λέει και με στέλνει αδιάβαστο.

-¨Και που 'σαι πάρε τον φάκελο με τις φουσκάλες, είναι καλύτερος¨





Έστειλα και το ακόλουθο mail στα κεντρικά γραφεία των ΕΛΤΑ στο Τμήμα εξυπηρέτησης πελατών...(Για να δούμε θα απαντήσει κανείς?)

Καλησπέρα σας,

Χθες το πρωί στις 8 του μήνα θέλησα να ταχυδρομήσω ένα αντικείμενο απο το υποκατάστημα των ΕΛΤΑ στην Πλατεία Δασκάλας στο Ίλιον. Με δυσαρέσκεια ενημερώθηκα από την υπάλληλο ότι το υποκατάστημα δεν διέθετε φάκελο. Όχι μόνο του συγκεκριμμένου μεγέθους αλλά και των άλλων. Συνεπώς με έστειλε σε ένα βιβλιοπωλείο κοντά στο δημαρχείο προκειμένου να προμηθευτώ έναν. Το δημαρχείο απέχει 10 με 15 λεπτά με τα πόδια από το υποκατάστημα. Νομίζω πως ένα κατάστημα των Ελτά αν μη τι άλλο πρέπει τουλάχιστον να διαθέτει φακέλους ανά πάσα ώρα και στιγμή. Και πιστέψτε με δεν είμαι τεμπέλης και το κάνω θέμα που περπάτησα 20 λεπτά αλλά στην θέση που θα μπορούσε κάλλιστα να βρίσκεται κάποιος ηλικιωμένος που το 20 λεπτο περπάτημα σε υψηλή θερμοκρασία να του φαίνεται μαρτύριο. Εν πάσει περιπτώσει για να πειστώ ότι η διαμαρτυρία δεν πήγε χαμένη ας μου στείλει κάποιος υπάλληλος ένα email που να με ενημερώνει ότι κάποιος αρμόδιος σε αυτόν τον τόπο διάβασε αυτό το mail.

Ευχαριστώ

Εδώ εκλογές, εκεί εκλογές...

Τον τελευταίο καιρό όλοι γινόμαστε μάρτυρες ενός τηλεοπτικού σήριαλ... Μέχρι και ο τελευταίος και πιο τιποτένιος ρεπόρτερ της "Άνω Τραχανοπλαγιάς TV Broadcasting" ασχολείται με τον χρόνο διευθέτησης των εκλογών. Από την Λαμπίρη και την Στεφανίδου μέχρι τους παρουσιαστές των ειδήσεων των 9. Και εγώ έχω μια απορία: Αν γνωρίζει πραγματικά κάποιος εκτός από τον πρωθυπουργό (που πολύ αμφιβάλλω αν έχει αποφασίσει κι αυτός) πότε θα γίνουν οι εκλογές και ακόμα και αν γνωρίζει και κάποιος, τι σημασία έχει αυτό για τον ελληνικό λαό. Σε μια περίοδο που τα δάση καίγονται, η εθνική ξεφτίλα βρίσκεται στο αποκορύφωμα (βλέπε Σκοπιανό), η νέα γενιά ζει με 600 ευρώ τον μήνα και τα χρονικά όρια συνταξιοδότησης απαιτούν κράση "χαϊλάντερ" εμείς ασχολούμαστε με το πότε θα γίνουν οι εκλογές. Σε μία περίοδο που τόσο οι "κυβερνώντες" όσο και οι μη κυβερνώντες (γιατί στην πραγματικότητα δεν είναι "αξιωματική αντιπολίτευση" αλλά "μη κυβερνώντες") παρουσιάζουν πλήρη ανικανότητα και το μόνο που κοιτάζουν είναι πώς να την πει ο ένας στον άλλον. Και εγώ που νόμιζα ότι αυτά τα σταματούσαμε στο δημοτικό, άντε το πολύ στο γυμνάσιο... Τι σημασία όμως έχει αυτό για την ποιότητα της ζωής του μέσου Έλληνα πολίτη? Απολύτως καμία! Για ποιο λόγο να μην όρίζεται πολύ απλά μία συγκεκριμένη μέρα και ώρα κάθε τετραετία που ο Έλληνας πολίτης να πηγαίνει και να ψηφίζει και με αυτόν τον τρόπο το πανηγύρι να τελειώνει μια και καλή? Κάποιος θα πει ότι ίσως η δυσαρέσκεια του Έλληνα πολίτη σε κάποια φάση να είναι τόσο δυσαρεστημένη με κάποια κυβέρνηση που να είναι αναγκαίες πρόωρες εκλογές... Ε όχι λοιπόν! Αν ο Έλληνας πολίτης ψηφίζει με βάση αν το παιδί του θα μπει στο δημόσιο, αν θα μπορέσει να κτίσει κανένα αυθαίρετο, ή αν θα μπορέσει να κάνει καμιά αρπαχτή μέσω των "γνωριμιών" του τότε να κάτσει να λουστεί την κυβέρνηση που ψήφισε για ολόκληρη την τετραετία. Γιατί κάποια στιγμή πρέπει να ωριμάσουμε και σαν λαός...

P.S:Διαβάζοντας το παραπάνω κείμενο μην νομίζετε ότι είμαι κανένας αντιεξουσιαστής ή κανένα μέλος του Συλλόγου για την απελευθέρωση του χωριού Drogua Libre των Βολιβιανών Άλπεων. Απλά έρχεται κάποια στιγμή που ότι κι αν έχεις ψηφίσει η οργή ξεχειλίζει τόσο από την ανικανότητα των κυβερνώντων όσο και από την ανικάνοτητα των υπολοίπων που μόνο αντιπολίτευση δεν ασκούν

Μία ημέρα εξέτασης...

Γεια σας και άλλη μια φορά... Πρώτα απ'όλα θα ήθελα να δικαιολογήσω την παρατεταμένη απουσία μου καθώς έχω διάβασμα για την εξεταστική αλλά απείχα κυρίως λόγω των προφορικών εξετάσεων που είχα για το δίπλωμα των γαλλικών Sorbonne 1. Θα σας πω τις εμπειρίες μου από αυτή την εξέταση...

Οι εξετάσεις πραγματοποιήθηκαν χθες στη 13:00 (τουλάχιστον οι δικές μου εξετάσεις ήταν εκείνη την ώρα). Οπότε πριν φύγω από το σπίτι έβαλα ένα κοντομάνικο πουκάμισο και ένα μπλουτζίν (η καθηγήτρια μου με παρότρυνε να μην βάλω σορτς λόγω της πιθανής αρνητικής εντύπωσης που θα δημιουργούσα στον εξεταστή ) ενώ η θερμοκρασία ήταν 43 C.

10 λεπτά παραμονής στην στάση από την οποία διερχόταν το αστικό λεωφορείο (το οποίο θα με μετέφερε μέχρι πλατεία Αττικής και μετά θα έπαιρνα το μετρό μέχρι το Πανεπιστήμιο) ήταν αρκετά για να μοιάζω με έναν άνθρωπο που μόλις είχε βγει από πισίνα ενώ έβλεπα φοβισμένος τους γύπες να κάνουν κύκλους πάνω από το κεφάλι μου.

Τελικά το λεωφορείο ήρθε, και με περισσή λαχτάρα (λόγω του κλιματιστικού που διέθετε) μπήκα μέσα με ένα άλμα που θα ζήλευε και ο Τσάτουμας. Η εικόνα η ίδια όπως σε όλα τα αστικά της Αττικής. Ενας αυτοκινούμενος πύργος της Βαβέλ...

Με τα πολλά έφτασα στην πλατεία Αττικής απ'όπου πήρα το μετρό για το Πανεπιστήμιο. Κάθε φορά που φτάνω σε κάποιο σταθμό του μετρό αισθάνομαι μία μικρή χαρά μέσα μου. Μάλλον επειδή ξέρω ότι θα δω κάτι καινούριο. Αλλά δεν είναι μόνο το καινούριο που με συναρπάζει. Είναι και η ετερογένεια που υπάρχει σε αυτούς τους ανθρώπους που όμως αναγκάζονται να συνυπάρξουν για λίγες στιγμές μέχρι να ολοκληρωθεί το ταξίδι τους. Έτσι είδα κυρίες (και μερικές άκρως εντυπωσιακές) ντυμένες με την τελευταία λέξη της μόδας, εργάτες που μάλλον είχαν τελειώσει από την δουλειά τους,τουρίστες με το χαρακτηριστικό χαζό και γελοίο βλέμμα που έχουν στο πρόσωπο τους όταν γυρεύουν κάτι, παιδιά που γκρίνιαζαν στη μαμά τους, παιδιά που δεν γκρίνιαζαν στη μαμά τους αλλά ζητιάνευαν, αστυνομικούς, λαχειοπώλες, ναρκομανείς και παέι λέγοντας... Κάτι μου λέει ότι αν ζούσαν σήμερα ο Μοντιλιάνι και ο Νταλί δεν θα μαστούρωναν με τις ώρες ούτε θα έπιναν την "πράσινη νεράϊδα" για να τους έρθει η έμπνευση. Απλά θα άραζαν σε ένα σταθμό του μετρό...

Φτάνοντας στη στάση του Πανεπιστημίου θυμήθηκα ότι δεν ήξερα που ακριβώς βρισκόταν το γαλλικό Ινστιτούτο επομένως θα έπρεπε να ζητήσω από τους περαστικούς περεταίρω πληροφορίες. Για καλή μου τύχη όμως, είδα μία ομάδα από παιδιά (15χρονα και 16χρονα ) που κρατούσαν βιβλία γαλλικών στα χέρια τους και συνοδευόντουσαν από δύο μεσόκοπες γυναίκες. "Εδώ είμαστε!" σκέφτηκα , και άρχισω να ακολουθώ διακριτικά αυτό το γκρουπ. Σε κάποια φάση η μία από τις δύο μεσόκοπες κατάλαβε ότι ακολουθούσα διακριτικά την ομάδα της και έκανε νόημα στα κορίτσια του γκρουπ (που αποτελούσαν την συντριπτική πλειοψηφία, υπήρχε μόνο ένα αγόρι) να περάσουν μπροστά της και να μείνει αυτή τελευταί α σαν οπσθοφυλακή. Κι εγώ σκέφτηκα εκείνη τη στιγμή : "Βαγγέλη, ή με ανώμαλο μοιάζεις ή με τρομοκράτη. Πάντως κανένα απ'τα δύο δεν είναι καλό."

Μετά από ένα τέταρτο ανηφορικού, επίπονου περπατήματος, με 43C υπό σκιά, και "φανερής παρακολούθησης" της προπορευόμενης ομάδας έφτασα στο γαλλικό ινστιτούτο Αθηνών (το περίφημο και διαβόητο ifa) Τόση ήταν η χαρά μου που έφτασα, που ήθελα εκείνη την στιγμή να είχα μία ελληνική σημαία στο σχολικό σακίδιο που κουβαλούσα προκειμένου να την καρφώσω καταγής σαν άλλος Αμούδσεν.

Περιτό να σας πω ότι η κατάσταση μου είχε χειροτερέψει δραματικά. Από το στάδιο της έντονης εφίδρωσης,αυτό που λέει ο λαός "ιδρώνω σαν γουρούνι", είχα περάσει στο στάδιο της αφυδάτωσης. Πάλι καλά που υπήρχε ένα ψιλικατζίδικο εκεί κοντά και πήρα ένα Lucozade.

Μπαίνοντας στο γαλλικό Ινστιτούτο αισθάνθηκα κάτι ανάμεσα σε Αβραάμ και σε πλούσιο Σαουδάραβα με χαρέμι. Ο λόγος προφανής: Τόσο το πλήθος των υποψηφίων, το νεαρό της ηλικίας τους , το γεγονός ότι εκτός απο κανά δύο άνηκαν όλοι στο ασθενές φύλο, αλλά και η προκλητικότητα του ντυσίματος τους με έκαναν να αισθάνομαι αν μη τι άλλο, σίγουρα περίεργα. Χαρακτηριστικό είναι το μήνυμα που έστειλα στην καθηγήτρια μου λίγο πριν μπω στην αίθουσα εξετασης όπου ανέφερα χαρακτηριστικά: "Τώρα καταλαβαίνω τον Κορκολή..."

Εν πάσει περιπτώσει εξετάστηκα και ελπίζω να έχω περάσει . Αλλά κατά περίεργο τρόπο το "ζουμί" της όλης ημέρας βρισκόταν σε αυτά που είδα στον δρόμο και στην αίθουσα υποδοχής του Γαλλικού Ισντιτούτου και όχι στην αίθουσα εξέτασης...